Arcyksiążę Rudolf
Kronprinz Rudolf, Austria/Francja/Niemcy/Włochy 2006
Opowieść o arcyksięciu Rudolfie, synu cesarza Franciszka Józefa I i cesarzowej Elżbiety, oraz jego nieszczęśliwej miłości do młodziutkiej i czarującej baronówny Mary Vetsery.
Reżyseria:Robert Dornhelm
Czas trwania:95 min
Kategoria wiekowa:
Gatunek:Film/Dramat historyczny
Max von Thun
jako arcyksiążę Rudolf
Vittoria Puccini
jako Mary Vetsera
Alexandra Vandernoot
jako Helene Vetsera
Klaus Maria Brandauer
jako cesarz Franciszek Józef I
Omar Sharif
jako Hans Canon
Sandra Ceccarelli
jako cesarzowa Elżbieta
Didier Decoin
Scenariusz
Klaus Lintschinger
Scenariusz
Robert Dornhelm
Reżyseria
Ingrid Koller
Montaż
Michael Riebl
Zdjęcia
Ludwig Eckmann
Muzyka
Opis programu
(KRONPRINTZ RUDOLF)Melodramat historyczny, Austria/Francja/Niemcy/Włochy 2006Reżyseria: Robert DornhelmScenariusz: Didier Decoin, Klaus LintschingerAktorzy: Max von Thun, Vittoria Puccini, Alexandra Vandernoot, Klaus Maria Brandauer, Omar Sharif, Sandra Ceccarelli, Julia Jentsch, Christian Clavier, Karl Markovics Dwuczęściowa opowieść o arcyksięciu Rudolfie, synu cesarza Franciszka Józefa i cesarzowej Elżbiety, oraz jego nieszczęśliwej miłości do młodziutkiej i czarującej baronówny Mary Vetsery. Ten jeden z najgłośniejszych romansów wszech czasów, który zakończył się tragicznie, przedstawiono w wielu filmach, na czele ze słynną produkcją z 1936 roku "Mayerling" w reżyserii Anatole'a Litvaka z Charlesem Boyerem i Danielle Darrieux oraz jej brytyjsko - francuskim remakem z 1969 r., w której w głównych rolach wystąpili Omar Sharif i Catherine Deneuve. Twórcy melodramatu "Arcyksiążę Rudolf" skupiają się jednak nie tylko na głównym wątku miłosnym, ale także na sprawach politycznych, niekończących się flirtach tytułowego bohatera, który szukał ucieczki od problemów w ramionach rozwiązłych kobiet, czy młodzieńczym zauroczeniu ubogą Żydówką. W gruncie rzeczy Rudolf był człowiekiem mocno nieszczęśliwym, pragnął uczucia i ciepła, których nigdy nie zaznał w rodzinnym domu. Wychowywano go w surowej dyscyplinie, z dala od rodziców, od dzieciństwa opiekowała się nim babka, arcyksiężna Zofia, czuwały nad nim całe zastępy guwernerów, wpajających mu zasady, jakimi winien się kierować pretendent do cesarskiego tytułu. W przeciwieństwie do swego konserwatywnego ojca, z którym nigdy nie znalazł wspólnego języka, następca cesarza Austrii uchodził za zagorzałego zwolennika liberalizmu, jego życie było przepełnione idealistycznymi wyobrażeniami, czekał z nadzieją na nadchodzący wiek XX, próbował naprawiać świat. Widział otaczające go zło i żyjących w nędzy poddanych, chciał walczyć z biedą, ignorancją i niesprawiedliwością, przeciwstawiał się dominacji arcybiskupa Schwarzenberga i ministra spraw wewnętrznych - Edwarda Taafee.