Babcia

Historia dwóch kobiet walczących o godność swoich wnuków. Pokazując bezlitosny świat biedy i filipińskich slumsów reżyser Brillante Mendoza, zdobywca Złotej Palmy za "Kinatay", odwołuje się do najlepszych wzorców włoskiego neorealizmu. "Lola" to tradycyjny na Filipinach sposób zwracania się do starszych kobiet; dosłownie znaczy "babcia". Bo też i bohaterkami filmu są dwie staruszki - Aling Sepa (Anita Linda) oraz Aling Puring (Rustica Carpio). Wnuka tej pierwszej zamordowano. Mordercą jest wnuk drugiej - Mateo. Obie kobiety podejmują wielki trud. Sepa próbuje zebrać ogromną dla niej sumę, by godnie pogrzebać wnuka. Puring będzie przemierzać ulice Manili w poszukiwaniu pomocy prawnej dla Mateo. Widz podąża za staruszkami labiryntem miasta - śmietnika. Manila w ujęciu reżysera Brillante Mendozy to miejsce, w którym trwa ciągła walka o przetrwanie. Starsi ludzie, by przeżyć, handlują warzywami na skrajach ulic. Młodzi chłopcy napadają słabszych, bo nie obawiają się konsekwencji, a być może także dlatego, że nie mają alternatywy. Ogromne wrażenie robi scena wizyty Puring w więzieniu. Staruszka codziennie przynosi wnukowi jedzenie. Siedzi przy stoliku i wybiera dla chłopaka najlepsze kawałki mango. Kamera pokazuje celę po brzegi wypełnioną wytatuowanymi młodymi mężczyznami. Jeśli staruszka musi karmić swojego wnuka, to kto karmi pozostałych więźniów? System penitencjarny zawodzi tak samo, jak inne instytucje. W biurze pomocy prawnej Puring zostaje zręcznie odprawiona. Obie staruszki mogą polegać tylko na swoich skromnych siłach. Czy istnieje coś, co może pojednać dwie kobiety?