Bardzo starzy oboje

Sentymentalna opowieść o nieuchronnym upływie czasu, o przemijaniu, bezskutecznej walce człowieka z własnym losem, często wymykającym się spod kontroli i toczącym się wbrew marzeniom i oczekiwaniom. Jest to film o uczuciach ludzi starszych, którzy mimo upływu lat i bagażu rozmaitych doświadczeń życiowych, zachowali pogodę ducha, żywe wspomnienia młodzieńczych lat, kiedy wszystko było jeszcze przed nimi. Pełna zadumy i refleksji opowieść o ludziach, którym kolejne lata życia upłynęły w burzliwym okresie pierwszej połowy XX stulecia. Przeżyli wiele - dwie wojny, zwycięstwo bolszewizmu w Rosji, śmierć Piłsudskiego, spalenie Warszawy. Akcja filmu rozgrywa się w ciągu jednego słonecznego letniego przedpołudnia w sielankowej atmosferze. Balbina i Adolf obchodzą 50. rocznicę małżeństwa. Siedzą przed domem na ławeczce w cieniu rozłożystego drzewa, wokół pełno kwitnących kwiatów, słychać śpiew ptaków. Gdy brali ślub, dzień wówczas był równie ciepły i piękny. Ona miała na sobie białą suknię z koronką, do twarzyjej było w welonie. Właśnie wtedy nadeszła wiadomość o zamordowaniu w Sarajewie arcyksięcia Franciszka Ferdynanda. Świeżo upieczony małżonek nie podzielił się wtedy tą straszną wieścią z żoną. Przez całe życie starał się chronić ukochaną przed złymi wiadomościami, otaczał troskliwą opieką, stworzył własny zamknięty świat, w którym ona czuła się szczęśliwa i bezpieczna. W 1918 roku urodził się pierworodny syn, potem przyszło na świat kolejne potomstwo. Stasieczek ukończył studia, dziś jest ważnym redaktorem, młodszy Miecio pracuje w ministerstwie. Dzieci również przeszły w życiu wiele. Sędziwi małżonkowie wspominają ich trudne lata wojny. Jeden z synów podupadł na zdrowiu wysłany na przymusowe roboty do Niemiec, drugi walczył w powstaniu. Na wspomnieniach, rozpamiętywaniu dawnych żalów i zaprzepaszczonych nadziei upływa całe przedpołudnie. Zbliża się dwunasta. Może następną podmiejską kolejką przyjadą dzieci z rodzinami na ślubną uroczystość rodziców. Matka przygotowała tyle smakołyków na tę okazję... Nowela filmowa, 30 min, Polska 1967Reż. Jan RybkowskiZdjęcia: Marek Nowicki, Zbigniew HartwigOpracowanie muzyczne: Henryk KuźniakWyk. Barbara Ludwiżanka, Kazimierz Opaliński