Bariera

Główny bohater (Jan Nowicki) nie chce zaakeptować społecznych ograniczeń związanych z jego pochodzeniem i brakiem pieniędzy. Pragnie za wszelką cenę osiągnąć wymarzony standard życia i na przekór wszystkim osiągnąć swój cel. Rzuca studia i z walizką w ręku wyrusza w Polskę w poszukiwaniu szczęścia. Twierdzi, że kiedy brał stypendium, sprzedawał się państwu, a teraz może sprzedać się komu chce! ". Spełnieniem jego marzeń jest willa na przedmieściu i jaguar w garażu, a sposobem, żeby to osiągnąć - małżeństwo z bogatą kobietą. Mężczyzna nie ma złudzeń: wszystkich nas czeka społeczna degrengolada, więc najlepiej przyspieszyć ten proces, aby jak najwięcej zyskać dla siebie. Zaczyna zmieniać swoje przekonania, kiedy spotyka na drodze dziewczynę o skrajnie odmiennych poglądach. Młoda tramwajarka (Joanna Szczerbic) uparcie dąży do wytyczonych celów, idzie pod prąd i nie ulega pokusie łatwego awansu. To spotkanie porusza go do głębi i każe zrewidować swoje poglądy. "Bariera" to trzeci po "Rysopisie" i "Walkowerze" film Jerzego Skolimowskiego, reżysera o międzynarodowej sławie i uznaniu. Sam twórca mówił o "Barierze": "coś z baśni i coś z dramatu", polscy krytycy zaś pisali o przełomie w kształtowaniu filmowego języka i zaliczyli obraz do nurtu tzw. "trzeciego kina". Poetycki, obfitujący w symbole i metafory film, z hipnotyczną muzyką Krzysztofa Komedy, przyjaciela Skolimowskiego, mimo, że otrzymał nagrodę Syrenki Warszawskiej (przyznawaną przez koło krytyków), nie uzyskał akceptacji Zarządu Głównego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Z tego też powodu Syrenka nigdy nie została twórcy wręczona. Na świecie "Bariera" przyjęta została bardzo dobrze. Zdobyła Grand Prix na festiwalu filmów autorskich w Bergamo i specjalną nagrodę jury w Valladolid. Rok później Skolimowski zrealizował jeden z najważniejszych w swojej karierze filmów "Ręce do góry", który w Polsce został zatrzymany przez władzę i do dystrybucji wszedł dopiero w 1981 roku. Wówczas też pojawił się na festiwalu w Cannes jako wydarzenie specjalne.