Basra. Upadek miasta

Nie używaj kosmetyków i nie maluj się, bo czeka cię kara. Bóg świadkiem, że zostałaś ostrzeżona głosi graffiti na murze jednego z domów w Basrze. Niestety, to nie wybryk chuligański ani akt wandalizmu, nie są to czcze pogróżki. Ocenia się, że odkąd wojska brytyjskie zaczęły się wycofywać z miasta, na jego ulicach brutalnie zamordowano blisko 50 kobiet. Ich jedyną winą był nowoczesny, kolorowy ubiór. Zazwyczaj zwłoki porzucano wprost na ulicy wraz z kartką, że ofiara dopuściła się zdrady lub była kobietą bez honoru. Kim są ci bezlitośni obrońcy moralności, nie wahający się przed masakrowaniem matek na oczach ich dzieci? To członkowie lokalnych, szyickich milicji. Wycofanie się Brytyjczyków z miasta stworzyło próżnię, którą szybko wypełniły różne grupy paramilitarne, takie jak tzw. Armia Mahdiego. Członkowie milicji przeniknęli do administracji i policji, przejmując realną władzę w Basrze. Zdobyły tym samym łatwy dostęp do największego bogactwa regionu: czarnego złota, złóż ropy naftowej, z których wydobycia miesięczny dochód sięga nawet 2 milionów dolarów! Za te pieniądze owa szyicka mafia mogli kupować broń, werbować ludzi, przekupywać polityków. Fala zabójstw coraz szerzej obejmowała ludzi wykształconych, prawników, naukowców wszystkich tych, którzy próbowali bądź mogli próbować przeciwstawić się ekspansji grup. Masowo ginęli współpracujący wcześniej z Brytyjczykami tłumacze. I choć w stosunku do czasów sprzed upadku Saddama Husajna wiele rzeczy się w mieście poprawiło między innymi dostęp do wody pitnej i elektryczności ludność czuła się zastraszona. W miarę potęgowania się chaosu w mieście i regionie mieszkańcy zaczęli uciekać. Ocenia się, że skala imigracji sięgała milionów. Uchodźcy zmieniali miejsce pobytu, czasem opuszczali Irak, kryjąc się na przykład w sąsiedniej Syrii. W Damaszku schronienie znalazły tysiące Irakijczyków, zamieszkiwana przez nich dzielnica nazywana jest małym Irakiem.