Będzie głośno

Dokument jest swoistym hołdem złożonym gitarze - instrumentowi najbardziej oddającemu istotę i głębię muzyki rockowej. To filmowy portret sławnych gitarzystów: Jimmy'ego Page'a, The Edge'a i Jacka White'a, przybliżający ich karierę muzyczną i przede wszystkim sposób wypracowania przez nich własnego stylu i oryginalnego brzmienia gitarowego. Reprezentują trzy różne pokolenia muzyków. Jimmy Page (rocznik 1944), zaliczany do grona największych gitarzystów wszech czasów, swoją przygodę z gitarą rozpoczął od gry na znalezionym instrumencie. Występował z różnymi małymi zespołami, porzucił jednak muzyczną pasję dla szkoły plastycznej, w której uczył się malarstwa. Jak się wkrótce okazało nie na długo rozstał się z ulubioną gitarą. Jako muzyk sesyjny szybko stał się popularny. W 1966 roku dołączył do znanej grupy The Yardbirds, a po jej rozpadnięciu wraz z kolegami współtworzył zespół Led Zeppelin. W owym czasie inspirowała go muzyka skiflowa i blues. W kilku filmowych scenach z udziałem Page'a widać artystę odwiedzającego rezydencję Headley Grange, gdzie wraz z Led Zeppeling wielokrotnie brał udział w nagraniach. W przypadku młodszego od Page'a o 17 lat The Edge'a poszukiwania muzyczne i próby wypracowania własnego stylu sięgają czasów, kiedy on i jego brat Dik sami zrobili gitarę, by nauczyć się grać. Odwiedza on swoją szkołe Mount Temple Comprehensive School, gdzie został założony zespół U2, którego członkiem został także 15 - letni David Howell Evans (The Edge). Muzyk samouk demonstruje na ekranie swoją technikę gry, zdradza tajniki wydobywania dźwięków i efektów specjalnych. Mówi o inspiracjach kompozytorskich przy tworzeniu słynnej piosenki "Sunday, Bloody Sunday". The Edge skomponował muzykę do większości piosenek U2. Najmłodszy z bohaterów dokumentu "Będzie głośno" to urodzony w 1971 roku Jack White. Jego opowieść sięga młodzieńczych lat spędzonych w Detroit. Kompozytor, wokalista, autor tekstów, producent i aktor jest najbardziej znany jako gitarzysta grupy The White Stripes. Nigdy ślepo nie gonił za technicznymi nowinkami, a swoje wirtuozerskie umiejętności i oryginalne brzmienie osiągnął wyłącznie dzięki samodzielnie wypracowanemu stylowi gry, opartemu na autentyczności, prostocie i spontaniczności. Zwieńczeniem filmowej historii wirtuozów gitary jest ich spotkanie i wspólny występ. Razem grają na przemian swoje przeboje "I Will Follow" (U2), "Dead Leaves nad Dirty Ground" (The White Stripes), "In My Time of Dying" (Led Zeppelin). (IT MIGHT GET LOUD) Film dokumentalny, 93 min, USA 2008 Realizacja: Davis Guggenheim