Bez końca
No End, Polska 1985
Po śmierci mecenasa Zyry wdowę po nim odwiedza żona młodego robotnika oskarżonego o kierowanie strajkiem, Zyro był adwokatem Dariusza. Teraz Joanna prosi Urszulę o pomoc.
Reżyseria:Krzysztof Kieślowski
Czas trwania:104 min
Kategoria wiekowa:
Gatunek:Film/Dramat psychologiczny
Bez końca w telewizji
Galeria
Grażyna Szapołowska
jako Urszula Zyro
Maria Pakulnis
jako Joanna
Aleksander Bardini
jako mecenas Labrador
Jerzy Radziwiłowicz
jako mecenas Antoni Zyro
Artur Barciś
jako Dariusz
Michał Bajor
jako aplikant
Zbigniew Preisner
Muzyka
Allan Starski
Scenografia
Krzysztof Kieślowski
Reżyseria
Krystyna Rutkowska
Montaż
Krzysztof Piesiewicz
Scenariusz
Krzysztof Kieślowski
Scenariusz
Opis programu
Dramat psychologiczno - obyczajowy, 103 min, Polska 1984 Reżyseria: Krzysztof Kieślowski Scenariusz: Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz Zdjęcia: Jacek Petrycki Muzyka: Zbigniew Preisner Aktorzy: Grażyna Szapołowska, Maria Pakulnis, Aleksander Bardini, Jerzy Radziwiłowicz, Artur Barciś, Michał Bajor, Marek Kondrat, Tadeusz Bradecki, Daniel Webb, Krzysztof Krzemiński, Marzena Trybała, Adam Ferency, Elżbieta Kilarska i inni Po śmierci mecenasa Antoniego Zyro wdowę po nim, Urszulę, odwiedza Joanna, żona Dariusza, młodego robotnika oskarżonego o kierowanie strajkiem. Zyro był adwokatem Dariusza, a teraz Joanna, nie ukrywając, że chodzi o sprawę polityczną, prosi Urszulę o pomoc. Urszula wertuje notes męża i wskazuje jej mecenasa Labradora. Z zagranicy przyjeżdża przyjaciel zmarłego, Tomek. W czasie rozmowy z nim Urszula jeszcze raz przegląda notes męża i zauważa, że przy nazwisku Labradora widnieje zrobiony czerwonym flamastrem znak zapytania. Początkowo myśli, iż jest to figiel spłatany przez synka Jacka, później jednak nabiera przekonania, że jest to znak od Antka. Labrador odwiedza w areszcie Darka, by ustalić z nim strategię obrony. Oskarżony nie zgadza się na sugestie adwokata, by w sądzie odpowiadał na pytania zgodnie z jego instrukcjami. Rozpoczyna głodówkę. Tymczasem Urszula wciąż bardzo przeżywa śmierć męża i dopiero teraz uzmysławia sobie, jak bardzo go kochała. Próbuje nawet hipnozy, by uwolnić się spod jego wpływu. Zabiegi hipnotyzera nie dają żadnego efektu, gdyż Urszula przez cały seans widzi Antka dającego jej wyraźne znaki ręką. "Film Kieślowskiego jest gorzki, jego zakończenie jest tragiczne. Ale odsłania on bezlitośnie, warstwa po warstwie, wszystkie nieomal pokłady skłóconej i dramatycznej materii życia w Polsce dzisiejszej" - pisano w roku 1984 w jednej z recenzji. Odwołując się do polskich doświadczeń stanu wojennego - akcja filmu rozgrywa się w roku 1982 - reżyser kreuje własną wizję ówczesnego konfliktu społecznego i analizuje różne mechanizmy jego neutralizowania, a ich skuteczność ocenia z całą surowością.