Bez ojca

Austriacka reżyserka Marie Kreutzer w nagrodzonym na tegorocznym Berlinale debiutanckim filmie "Bez ojca" pyta, co oznacza słowo "rodzina". Niki (Philipp Hochmair) przyjeżdża do wiejskiego domu, w którym umiera jego ojciec. Niedługo po tym zjawia się jego rodzeństwo: Mizzi (Emily Cox) i Vito (Andreas Kiendl), a także, niespodziewanie, Kyra (Andrea Wenzl). Niki i Vito nie widzieli Kyry od czasu rozwiązania hipisowskiej komuny, w której mieszkali wraz z rodzicami, czyli od ponad dwudziestu lat. Mizzi w ogóle nie wiedziała o istnieniu siostry. Czworo dorosłych już ludzi zaczyna zgłębiać skrywane przez lata rodzinne tajemnice. Pomysł na film zrodził się po obejrzeniu przez Marie Kreutzer programu telewizyjnego o austriackich komunach hipisowskich. Reżyserka miała wrażenie, że brak perspektywy dzieci dorastających w środowisku, w którym tradycyjnie przyjęte wzorce rodziny zburzono, jest ogromnym błędem. To właśnie zdecydowało o wyborze tematu jej debiutanckiego filmu "Bez ojca". Austriaczka pyta w nim, w jak dużym stopniu sami decydujemy o tym, co oznacza dla nas słowo "rodzina" oraz o tym, kogo obejmuje. Ciekawy scenariusz i świetnie poprowadzony zespół aktorski doceniło jury Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie w 2011 roku, przyznając Kreutzer Nagrodę Specjalną za najlepszy debiut.