Białe małżeństwo
Polska 1992
Lata 20. Bianka przerażona jest perspektywą małżeństwa z młodzieńcem niedojrzałym i obojętnym jej uczuciowo. Znajduje sposób, by wymknąć się przeznaczeniu.
Reżyseria:Magdalena Łazarkiewicz
Czas trwania:93 min
Kategoria wiekowa:
Gatunek:Film/Film psychologiczny
Białe małżeństwo w telewizji
Galeria
Jolanta Fraszyńska
jako Bianka
Agata Piotrowska-Mastalerz
jako Paulina
Bartosz Opania
jako Beniamin
Teresa Budzisz-Krzyżanowska
jako matka
Jan Englert
jako ojciec
Henryk Bista
jako dziadek
Magdalena Łazarkiewicz
Scenariusz
Jan Różewicz
Scenariusz
Zbigniew Wichłacz
Zdjęcia
Krzesimir Dębski
Muzyka
Henryk Romanowski
Producent
Magdalena Łazarkiewicz
Reżyseria
Opis programu
Twórczyni "Ostatniego dzwonka" czy "Przez dotyk" stworzyła film bardzo malarski, wystylizowany, ale plastyczna uroda nie jest, bynajmniej, jego jedynym walorem i celem. "Białe małżeństwo" to ujęty w formę młodopolskiego pastiszu szyderczy i prowokacyjny rozrachunek ze stereotypami polskiego obyczaju i kultury, z zakłamaniem erotycznym przejawiającym się zarówno w życiu, jak i literaturze. Za podstawę scenariusza posłużył dramat Tadeusza Różewicza z 1973 r. Sztuka, uznana za błahą i niepoważną, została zlekceważona przez recenzentów i publicznie potępiona przez Kościół. W atmosferze skandalu obyczajowego z trudem torowała sobie drogę na scenę. A przecież Różewicza, oskarżanego o perwersję i zboczenia, zainspirowały autentyczne utwory i losy pisarzy polskiego fin de sicle'u: Narcyzy Żmichowskiej, Marii Komornickiej czy Stanisława Przybyszewskiego. Zdjęcia do "Białego małżeństwa" kręcono w tym samym dworku, gdzie powstawały "Panny z Wilka". Film zamykają współczesne ramy: Bianka i Paulina, dzisiejsze nastolatki, mieszkające w starej, szlacheckiej posiadłości, za sprawą programu telewizyjnego zmontowanego z archiwalnych zdjęć przenoszą się w przeszłość. Odnajdują się w tym samym domu i pokoju, ale w innych czasach, w przededniu I wojny światowej. Atmosfera dworku, wypełnionego biedermeierowskimi meblami i bibelotami, świadczącymi o dostatku właścicieli, przesycona jest zmysłowością, utajonym erotyzmem. Biankę i Paulinę dręczą problemy związane z dojrzewaniem i wchodzeniem w dorosłe życie. Bianka, delikatna, wrażliwa dziewczyna, przerażona jest perspektywą szykowanego jej przez rodzinę małżeństwa z Beniaminem, młodzieńcem niedojrzałym i obojętnym jej uczuciowo. Odstręcza ją rola przypisana kobiecie od wieków przez obyczaj: posłusznej "żony zawsze w ciąży". Przykład matki, zbrzydzonej małżeństwem, z odrazą opowiadającej o nienasyconych żądzach swego jurnego małżonka, utwierdza ją w obawach. Paulina, bardziej ekstrawertyczna i już nieco obeznana z tajemnicami płci, z ironią przyjmuje miłosne zaloty ze strony dziadka, który nawet na starość nie potrafi powściągnąć kłębiących się w nim chuci. Po cichu dziewczyna wzdycha jednak do Beniamina, zazdrosna, że nie jej został przeznaczony. Grona domowników dopełnia przedwcześnie owdowiała ciotka, której mąż dołączył do powstańców jeszcze podczas miesiąca miodowego, pozostawiając młodą małżonkę w erotycznym niespełnieniu. Całe otoczenie lekceważy niepokoje Bianki wynikłe z jej kruchej natury i bolesnych doświadczeń z dzieciństwa. A tymczasem ona, przeżywająca w panice ostatnie chwile dziewczęcej niewinności, znajduje własny, dramatyczny sposób wymknięcia się przeznaczeniu. Film obyczajowy, 94 min, Polska 1992 Reżyseria: Magdalena Łazarkiewicz Scenariusz według dramatu Tadeusza Różewicza: Magdalena Łazarkiewicz i Jan Różewicz Aktorzy: Jolanta Fraszyńska, Agata Piotrowska, Teresa Budzisz - Krzyżanowska, Joanna Wizmur, Magdalena Zawadzka, Henryk Bista, Jan Englert i inni