Biały myśliwy, czarne serce

Lata 50. Z Ameryki przybywa na Czarny Ląd John Wilson, światowej sławy hollywoodzki reżyser. Mężczyzna jest bogaty, otoczony wianuszkiem fanów, używający wszelkich uroków życia. Znudzony artystowskim blichtrem postanawia nakręcić film w Afryce, przy okazji zwiedzając kontynent. Zwiedzanie ma jednak swój cel. Wilson marzy o prawdziwym polowaniu i o ustrzeleniu jak największego słonia. Towarzyszy mu młody scenarzysta, Pete Verrill, który stara się zniechęcić wielkiego twórcę do bezmyślnego zabijania zwierząt. Wilson jednak z każdym dniem bardziej obsesyjnie myśli o polowaniu. Zaczyna zaniedbywać plan filmowy, ekipę i producentów. Dochodzi do poważnych konfliktów, lecz Wilson musi dopiąć swego. Pewnego dnia spotyka się oko w oko z potężnym słoniem. Jeden z najoryginalniejszych filmów w dorobku Clinta Eastwooda, amerykańskiego aktora, reżysera, producenta i autora muzyki filmowej, znanego z takich obrazów jak Niesamowity jeździec czy Bird. Biały myśliwy, czarne serce powstał na podstawie powieści Petera Viertela, pisarza i scenarzysty, który towarzyszył słynnemu Johnowi Hustonowi w realizacji jego filmu (Afrykańska królowa) kręconego w 1951 roku w Kongu i Ugandzie. Eastwood nie ukrywa, że pod postacią Johna Wilsona kryje się przenikliwy portret autora Sokoła maltańskiego. Bohater to postać wieloznaczna, człowiek miotany demonami, nadużywający alkoholu i porywczy. Jednocześnie ucieka od luksusów hollywoodzkiego stylu życia, tępi zakłamanie i jest wyraźnie zmęczony statusem gwiazdy. To postać na wskroś Hemingwayowska, którego marzenie o polowaniu staje się obsesją, metaforyczną wędrówką w głąb siebie. "Spośród sportretowanych przez Eastwooda artystów, Wilson jest najbardziej 'normalny', choć reżyser nie traktuje go z przesadną sympatią. Ma mu za złe całkowity brak odpowiedzialności, egocentryzm i kult przemocy. Pod koniec utworu bohater się zmienia.