Bierz, co najlepsze

Gavin jest 31-letnim fryzjerem pracującym na londyńskim West Endzie. Żyje niejako w ukryciu, bo wrodzona nieśmiałość od lat komplikuje jego związki z kobietami. Panicznie unikając jakiegokolwiek kontaktu z płcią piękną ucieka w świat literatury i muzyki. Codziennie wraca po pracy do domu, gdzie czekają na niego rodzice i gorący posiłek. Pewnego dnia życie Gavina wywraca się do góry nogami. Daje się skusić zaproszeniu na imprezę, podczas której zaczyna zalecać się do niego aż trójka kobiet. Lady Minerva Munday to ekscentryczna córka milionera, a Joan - piękna rozwódka. Tą trzecią okaże się Jenny, skromna asystentka Gavina z salonu fryzjerskiego. Którą z nich bohater obdarzy uczuciem? Bierz co najlepsze to bezpretensjonalna, pełna ciepła komedia z charakterystycznym, angielskim humorem i ciekawymi obserwacjami natury obyczajowej. Obraz powstał na podstawie powieści Elizabeth Jane Howard, znanej również u nas pisarki, która na potrzeby filmu napisała scenariusz. Amerykańskiemu reżyserowi, Randalowi Kleiserowi (Grease), udało się przenieść na ekran klimat prozy Angielki. Kładąc nacisk na rysunek postaci, pogłębienie charakterologiczne, uchwycenie delikatnego klimatu rodzącego się uczucia stworzył postaci z krwi i kości, w czym niezwykle pomocne okazały się naturalne, błyskotliwe dialogi. Aktorzy unieśli ciężar swoich postaci, a szczególnie dobrze prezentują się Jesse Birdsall, Helena Bonham Carter i Jane Horrocks. Ozdobą są role drugoplanowe z nieśmiertelnym sir Johnem Gielgudem na czele. Twórcy nie ograniczają się tylko do wątków życia uczuciowego głównego bohatera, rysując ciekawy portret Londynu epoki Thatcherowskiej, portret niepozbawiony ironii i satyrycznego zacięcia. Szukano paraleli do takich obrazów jak Absolwent czy Po godzinach, lecz wyraźna "brytyjskość" filmu Kleisera odsyła raczej do tradycji angielskiej komedii społeczno-obyczajowej. Zgodnie z tytułem, bierze z nich to, co najlepsze.