Bitwa o Algier

Legendarne dzieło Gillo Pontecorvo: paradokumentalna opowieść o krwawej wojnie między ludnością Algieru a francuskimi kolonizatorami. Złoty Lew na MFF w Wenecji i trzy nominacje do Oscara. Druga połowa lat 50. ubiegłego wieku. Złożony z cudzoziemskich najemników oddział francuskiego wojska zostaje przeniesiony z Wietnamu do stolicy walczącej o niepodległość Algierii. Żołnierze, po porażkach na froncie w Indochinach, są złaknieni zwycięstw, do których będą dążyć za wszelką cenę. Ich przeciwnikami są zdeterminowani bojownicy o wolność, którzy prowadzą z okupantem wojnę podjazdową. Nawiązująca do estetyki włoskiego neorealizmu, wstrząsająca opowieść o najbardziej krwawej rewolucji współczesnego świata szybko stała się legendą - obraz docenili zarówno filmowi eksperci, jak i... znawcy sztuki wojennej. Ci pierwsi nagrodzili reżysera Gillo Pontecorvo (Wielki błękitny szlak, Kapo, Queimada, Operación Ogro) Złotym Lwem i nagrodą FIPRESCI na MFF w Wenecji, a także przyznali jego dziełu trzy nominacje do Oscara - dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego, za scenariusz (Gillo Pontecorvo i Franco Solinas) oraz reżyserię. O roli Bitwy o Algier dla międzynarodowego bezpieczeństwa świadczy fakt, że amerykańscy specjaliści analizowali ją, przygotowując się do inwazji na Irak, była też traktowana jako podręcznik wojny podjazdowej przez bojowników IRA, Tamilskie Tygrysy czy Czarne Pantery. Niezwykłą muzykę do filmu skomponował kilkakrotnie nominowany do Oscara Ennio Morricone (Dawno temu w Ameryce, Misja, Nietykalni, Malena).