Blink

Niewidoma Emma decyduje się na przeszczep rogówki; operacja pozwala jej odzyskać wzrok. To dla niej wielkie szczęście, wreszcie może zobaczyć, jak wygląda jej najserdeczniejsza przyjaciółka, Candice. Może zobaczyć swych kolegów muzyków z orkiestry. Największą radość sprawia Emmie podziwianie pięknych krajobrazów. Po dwudziestu latach spędzonych w ciemnościach chłonie cały świat, wszystko wydaje się jej piękne i godne uwagi. Jednakże otaczający ją świat ma do zaoferowania nie tylko piękno, ale też brzydotę i podłość. Przez przypadek Emma staje się świadkiem zabójstwa. Policja twierdzi, że Emma widziała zabójcę i będzie mogła go rozpoznać. Okazuje się, że to nie takie proste. Po operacji Emma cierpi na rzadkie schorzenie znane jako wizje retrospektywne. Gdy na coś patrzy, jej umysł nie od razu rejestruje obraz, może się okazać, że to co jej oczy widziały jakiś czas temu, w jej umyśle stanie się obrazem dopiero po kilku dniach. Prowadzący dochodzenie detektyw John Hallstrom jest pewien, że Emma widziała i potrafi rozpoznać zabójcę. Jego partner Thomas Ridgely jest innego zdania, uważa, że starający się za wszelką cenę schwytać zabójcę John gotów jest uwierzyć we wszystko, tym bardziej w to, co mówi piękna Emma - jedyny świadek w tej sprawie. Sama Emma nie jest pewna, czy to co widziała było rzeczywistością, czy tworem jej wyobraźni. W miarę, jak śledztwo nabiera tempa, Emma i detektyw Hallstrom coraz bardziej są przekonani, że rzeczywiście Emma zapamiętała twarz mordercy. Co gorsza okazuje się również, że i morderca mógł ją widzieć, a zatem będzie starał się pozbyć jedynego świadka. Hallstromowi nie zostało wiele czasu, musi odnaleźć mordercę zanim on odnajdzie Emmę.