Bory chrobotkowe - przyrodnicza osobliwość Polski

Na skrajnie ubogich, suchych i kwaśnych glebach z bardzo niskim poziomem wody gruntowej spotyka się niezbyt często i na ogół na niewielkich powierzchniach w różnych regionach Polski rzadkie lasy sosnowe, złożone przeważnie z niskich i słabo przyrastających drzew. Obok sosny może tutaj występować pojedynczo brzoza, w podszycie pojedynczo sosna i jałowiec. Ubogie, monotonne runo ma swoisty, szary koloryt od dominujących tu porostów, głównie z rodzaju Cladonia (chrobotek) oraz Cetraria (płucnica). I właśnie taki z pozoru ubogi, sosnowy las ma bardzo często piękny, chrobotkowi dywan. Rosną w nim różne rodzaje chrobotków: leśny, reniferowy, rosochaty, kieliszkowy, zwyrodniały, wysmukły, alpejski, czy niezwykle urokliwy chrobotek koralkowy. Taki las naprawdę może zachwycić, co pokazuje ten film. Pod względem liczby gatunków porostów najbogatsze są drzewostany 30 - 40 letnie. Warstwa zielna wykształcona jest słabo, głównie są to wrzos pospolity, kostrzewa owcza, śmiałek pogięty, turzyca wrzosowiskowa, pszeniec zwyczajny i borówka brusznica. Z borów świeżych przechodzą tutaj macierzanka piaskowa, mącznica lekarska i trzciniak piaskowy.