Boża podszewka

Jest lato 1900 r. W majątku Juryszki na kresach przychodzi na świat Marysia, dziewiąte dziecko Marii i Andrzeja. Urodzone przedwcześnie, na dwa miesiące przed oczekiwanym rozwiązaniem, niemowlę ledwo przeżywa pierwsze tygodnie, ale otoczone opieką matki i wiejskiej gospodyni, Walukiewiczowej, szybko nabiera sił. Dla rodzeństwa na zawsze pozostanie jednak tym gorszym, niewydarzonym wcześniakiem, ową "bożą podszewką". Maryśka cierpi z powodu tego odrzucenia. Dużo czasu spędza samotnie, pogrążona w dziecięcej zadumie. Sympatią i zaufaniem darzy jedynie Walunię, służącą Jurewiczów. Jej wrażliwość i wyobraźnia sprawia z kolei, że ona sama staje się ulubienicą wiejskiego znachora, Bartłuka. Zamęczając najbliższych pytaniami, które na wsi wydają się dziwaczne i głupie, dziewczynka zyskuje sobie przydomek "Nieudałota". Mijają lata. Maryśka dorasta, życie w Juryszkach toczy się zwyczajnym, codziennym rytmem, przerywanym awanturami, jakie Maria urządza swemu niewiernemu mężowi, który zdradza ją z sąsiadkami.