Bulwar Zachodzącego Słońca

Tryskający humorem jeden z najsłynniejszych dramatów Billy'ego Wildera został nagrodzony trzema Oscarami. Złote statuetki Akademia Filmowa przyznała w kategoriach za najlepszy scenariusz, muzykę oraz scenografię. Nominacje do tej prestiżowej nagrody otrzymali: Gloria Swanson, Erich von Stroheim i Nancy Olson. W 1989 roku "Bulwar Zachodzącego Słońca" został zaliczony do 25 najlepszych filmów w kinematografii amerykańskiej. Joe Gillis, młody ambitny autor scenariuszy ma kłopoty finansowe. Kiedy urząd skarbowy chce mu odebrać samochód (rzecz dzieje się w Los Anegeles, gdzie szanujący się mężczyzna może stracić honor, ale nigdy auto) ratuje sie ucieczką. Pędząc Bulwarem Zachodzącego Słońca, niespodziewanie skręca w uliczkę wiodącą do podupadającej posiadłości Normy Desmond, zgasłej gwiazdy kina niemego. Zostaje wzięty za człowieka ze schroniska dla zwierząt, który ma pochować zdechłą małpkę, pupilka pani domu. Kiedy gospodyni dowiaduje się, kim jest Joe, proponuje mu, by wprowadził się do niej i napisał dla niej scenariusz. Norma Desmond mieszka ze swoim byłym mężem Maxem von Mayerlingiem, który był niegdyś reżyserem wielkiej gwiazdy, a dziś został przyjęty na służbę jako lokaj. Joe Gillis godzi się na propozycję starzejącej się damy, która dzięki jego pomocy chce znowu błyszczeć na ekranie. Wkrótce zostaje jej utrzymankiem i kochankiem. W sylwestrowy wieczór Norma wydaje wspaniałe przyjęcie, wynajmuje nawet całą orkiestrę. Na parkiecie olbrzymiej sali tańczą tylko pani domu i jej kochanek. Przerażony Joe ucieka do swej przyjaciółki Betty, która próbuje go nakłonić do współpracy nad nowym scenariuszem. Kiedy jednak dowiaduje się, że Normaa próbowała popełnić samobójstwo, wraca do niej. Desmond wysyła ukończony scenariusz do Cecila B. De Mille'a z wytwórni Paramount, mając nadzieję, że wielki reżyser zaangażuje ją do głównej roli. Wkrótce otrzymuje odpowiedź. Uradowaną gwiazdę z szykiem podwozi samochodem do wytwórni jej lokaj Max. Okazuje się, że zaszła pomyłka i chciano jedynie wypożyczyć jej stare auto do jednego z filmów. Norma usiłuje znowu popełnić samobójstwo. Smutny los czeka również Joe'go. Zdradzona kochanka strzela do niego. Rolę młodego pisarza Wilder chciał powierzyć Montgomery'emu Cliftowi, jednak ten zrezygnował, tłumacząc się, że nie może zagrać kochanka dwa razy starszej od siebie kobiety. Kiedy wybór padł na Holdena, aktor również nie był zachwycony propozycją. Przyjął jednak rolę i stworzył jedną z najwspanialszych kreacji w swojej karierze. Jako Norma Desmond miały wystapić Mary Pickford, Mae Murray, Pola Negri lub Mae West. Po konsultacji z jednym z autorów scenariusza, Charlesem Brackettem, Wilder zdecydował się na Glorię Swanson (była to pierwsza rola aktorki od dziewięciu lat). Jako lokaj Max wystąpił Erich von Stroheim. W największe zakłopotanie wprawiła go scena, w której miał zawieźć Glorię Swanson do wytwórni Paramount. Musiał wyznać skrywaną prawdę, że nie umie prowadzić samochodu. W rezultacie usiadł za kierownicą, a auto było holowane przez cieżarówkę. W "Bulwarze Zachodzącego Słońca" Wilder wykorzystał scenę z filmu, który nigdy nie wszedł na ekrany - "Queen Kelly" w reżyserii Stroheima z Glorią Swanson w roli głównej.