Calvet - sztuka i oczyszczenie

Jean Marc Calvet poznał różne strony życia. Przez lata podążał drogą autodestrukcji, potem otrzymał od losu drugą szansę i w pełni ją wykorzystał. Dzisiaj jest wziętym artystą, wystawiającym swoje prace w Nowym Jorku i sprzedającym je za pięciocyfrowe kwoty. Nadal jednak mierzy się z demonami mrocznej i burzliwej przeszłości. Był żołnierzem Legii Cudzoziemskiej, ochroniarzem i zwyczajnym bandytą. Znalazł się w końcu pod ścianą, kiedy w 2002 roku trafił do Ameryki Środkowej. Tam, pochodzący z Nicei 37-letni wówczas Calvet poznał, czym jest piekło. Zamknięty w wynajętym domu postanowił położyć kres trawiącemu go poczuciu wstydu i pogardy dla samego siebie. Alkohol i narkotyki miały uśmierzyć ból. Na zawsze. Poprzez halucynacje i narkotyczną paranoję Calvet zdołał jednak przeżyć gruntowną metamorfozę. Pędzel i puszka farby okazały się bronią zdolną pokonać demony. Oddał się malarstwu, które niespodziewanie zapewniło mu sławę i uznanie na całym świecie. Mniej więcej w tym czasie poznał go Brytyjczyk Dominic Allan, reżyser niniejszego filmu. - Spotkałem Calveta podczas podróży do Nikaragui w 2004 roku - wspominał filmowiec - (...) Było w nim coś magnetycznego. Nie wiedziałem co, ale otaczała go ewidentna paranoja. Zafascynowany nietypowym artystą, Allan postanowił przyjrzeć się jego życiu i pracy, a także wyzwaniu, które podjął. W roku 1996 Calvet bez słowa porzucił bowiem sześcioletniego wówczas syna. Teraz postanowił odszukać dorosłego już młodzieńca i liczyć na przebaczenie. - Wszystko, czego kiedykolwiek chciałem to rodzina - przyznawał ze skruchą - ale stałem się człowiekiem, który jej nie chciał i nie potrzebował. "Calvet - sztuka i oczyszczenie" to opowieść o podróży do piekła i z powrotem, zbawczej roli sztuki oraz poszukiwaniu osobistego odkupienia. - Jego inspirująca historia pokazuje, co może się z nami stać w najczarniejszej godzinie - mówił o swoim bohaterze Dominic Allan. - Mówi o możliwej transformacji w momencie totalnego kryzysu. Jak zaś na łamach magazynu "Variety" pisał recenzent Leslie Felperin.