Cezar i Rozalia

Claude Sautet - mistrz francuskiej kinematografii, reżyser i scenarzysta, poeta kina psychologicznego - zrealizował w 1972 roku film z udziałem gwiazd: Yves'a Montanda, Romy Schneider i Samiego Freya. Rozalia żyje w związku z Cezarem, bogatym, sympatycznym, ale zaborczym właścicielem firmy handlującej złomem. Bohaterka jest piękną, samodzielną kobietą po rozwodzie. Pewnego dnia niespodziewanie wraca David, były mąż Rozalii, rysownik komiksów. Kobieta początkowo odrzuca samą myśl o byciu ponownie z Davidem, lecz chorobliwa zazdrość Cezara pcha ją w jego objęcia. To dopiero początek komplikacji w tym uczuciowym trójkącie, a ich finał będzie naprawdę zaskakujący. Sautet to specjalista od wnikliwych portretów współczesnego, zamożnego mieszczaństwa. Umiejętność obserwacji zaowocowała wiarygodnym studium obyczajowym, gdzie nawet codzienna banalność może być źródłem napięcia między postaciami. Cezar i Rozalia to film o toksycznym trójkącie, przedstawionym jednak z charakterystycznym dla Sauteta "chłodnym liryzmem". Reżyser unika moralizowania, bardziej stawiając na ukazanie nieskrępowanego, żywego nurtu życia niż formułowanie wniosków. Uderza precyzja warsztatowa. Film idealnie balansuje między komediodramatem, powiastką obyczajową i dramatem psychologicznym. Sautet osiąga wyjątkową płynność opowiadania, podkreśloną świetnymi zdjęciami i montażem. Wiele scen rozgrywa się w samochodach, ulubionych przez reżysera (przypomnijmy słynną scenę wypadku z Okruchów życia). Całość okraszona jest muzyką Philippe'a Sarde'a, a klasą dla siebie są aktorzy, szczególnie w pełni dojrzała zawodowo Romy Schneider. Jedną z pierwszych ról zagrała także Isabelle Huppert.