Cudze serca - przeszczepy profesora Barnarda

Christiaan Barnard, światowej sławy kardiochirurg, który przeprowadził pierwszą w historii świata operację przeszczepu serca, o swoim burzliwym życiu opowiada przyjacielowi, reżyserowi Dirkowi de Villiersowi. Gdy 3 grudnia 1967 roku profesor Christiaan Barnard wraz z 30-osobowym zespołem przeprowadzał pierwszą transplantację serca, świat uważał go za szarlatana. Nieuleczalnie chory na serce Louis Washkansky zaufał jednak chirurgowi z RPA i oddał w jego ręce swoje zanikające życie. Na nowe serce Washkansky czekał 22 dni. Dawcą została młoda kobieta Denise Darvall, ofiara wypadku samochodowego. Jej serce wszczepione w krwioobieg Washkansky'ego biło przez 18 dni, a eksperyment Barnarda, który do tej transplantacji przygotowywał się operując psy, stał się przełomem w kardiochirurgii. Jego chłopięcą twarz pod koniec lat 60. znali wszyscy, a sławą i fortuną profesor Barnard dorównywał największym gwiazdom show-biznesu. Wyrazy uznania składali mu Lady Diana, Nelson Mandela, a nawet papież Jan Paweł II. Po kolejnych udanych operacjach - następny pacjent z nowym sercem przeżył 19 miesięcy - południowoafrykański lekarz, syn ubogiego misjonarza, stał się światowym autorytetem w dziedzinie kardiochirurgii. Jego publikacje, takie jak popularny poradnik "50 dróg do zdrowego serca", stawały się bestsellerami, a przeszczepy coraz częstszym sposobem na ratowanie życia. Już rok po pionierskim zabiegu Barnarda transplantacje upowszechniły się, a ponad 20% operowanych udawało się przeżyć ponad rok. Zawodowe sukcesy nie wpłynęły jednak pozytywnie na życie prywatne. Jego trzy małżeństwa rozpadły się, a ukochany syn popełnił samobójstwo. W dokumencie wieloletniego przyjaciela Dirka de Villiers, któremu tuż przed śmiercią udzielił bardzo osobistego wywiadu, ostatnia żona kardiochirurga zauważa: "Nie mógł naprawdę związać się z rodziną, bo zawsze należał do całego świata". Christiaan Barnard zmarł 2 września 2001 roku podczas wakacji na Cyprze.