Cyrograf dojrzałości

Jeden z najstarszych polskich filmów telewizyjnych, charakterystycznych dla tego okresu - w drugiej połowie lat 60. właśnie kino telewizyjne jako pierwsze podjęło tematykę współczesną i przede wszystkim problematykę moralną. Film Jana Łomnickiego, wówczas znanego głównie z celnych dokumentów, mówi o trudnej, czasem dramatycznej konfrontacji aspiracji młodego człowieka z codzienną rzeczywistością. Zgrzebny świat, z charakterystyczną dla małego miasteczka scenerią: sennymi uliczkami, obskurnym bufetem dworcowym i zakładem fryzjerskim - przynosi bohaterowi wiele rozczarowań, ale też sporo okazji do wypróbowania własnego charakteru i wpojonych mu zasad moralnych. Wczorajszy maturzysta Wiktor Lewicki (gra go młodziutki wtedy Jan Englert) ma już w kieszeni świadectwo dojrzałości. Teraz stara się zdobyć 50 złotych na pierwszą "legalną" hulankę. Chłopak zaczyna dostrzegać rozziew pomiędzy planami i marzeniami a prozą codzienności. Piękna dziewczyna pyta tylko o samochód, a bez paru "dych" w ogóle nie ma życia. Pozornie cyniczny Wiktor jest chłopcem uczciwym i honorowym. Z goryczą stwierdza, że nie jest to wystarczający kapitał na przyszłość. CYROGRAF DOJRZAŁOŚCI Film obyczajowy, 52 min, Polska 1967 Reżyseria: Jan Łomnicki Scenariusz na podstawie własnego opowiadania: Jerzy Krzysztoń Zdjęcia: Wiesław Rutowicz Muzyka: Andrzej Kurylewicz Aktorzy: Jan Englert, Aleksander Fogiel, Wacław Kowalski, Barbara Sołtysik, Zdzisław Maklakiewicz, Jadwiga Andrzejewska, Janusz Gajos, Krystyna Borowicz, Maciej Rayzacher i inni