Czarny narcyz

Adaptacja opublikowanej w 1939 r. powieści pod tym samym tytułem autorstwa Rumer Godden. W 1948 r. film został nagrodzony dwoma Oscarami za scenografię i zdjęcia. Akcja rozgrywa się w klasztorze położonym wysoko w Himalajach, ale zdjęcia były kręcone głównie w słynnym angielskim Pinewood Studios, gdzie powstały m.in. makiety gór. Ekipa filmowa przeniosła się także na kilka dni zdjęciowych do przepięknych ogrodów Leonardslee w Sussex. Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Maryi w Kalkucie opuszczają młode angielskie zakonnice, które udają się do odległego Mopu, położonego na wysokości prawie trzech tysięcy metrów, w pobliżu najwyższego szczytu Nanda Devi. Siostry wita Dean, przedstawiciel generała Tody'ego Raia w Mopu, który ofiarował im pałac na szkołę dla dziewcząt i szpital dla tubylców. W himalajskiej budowli, usytuowanej na targanej wichrami skale, od dawna nikt nie mieszka, poza służąca Ayah. Kiedyś pałac tętnił życiem, zbudował go dla swoich nałożnic ojciec Raia, stary generał. Przełożoną zakonnic jest młoda i śliczna siostra Cloda, która wstąpiła do klasztoru, by zapomnieć o nieszczęśliwej młodzieńczej miłości, o dramacie jej niespełnionego uczucia i małżeństwa. Przeżyła miłosny zawód, kiedy jeszcze mieszkała w Irlandii. Jej ukochany zostawił ją i wyjechał do Ameryki. Obecność Deana, który regularnie odwiedza klasztor, sprawia, że odżywają drzemiącej w niej pragnienia i tęsknoty. Ogarnięta nabrzmiewającą namiętnością, wobec której stają się bezsilne wszelkie śluby czystości, zakonnica próbuje walczyć z zakazanym uczuciem. Cloda od pierwszego spotkania jest pod wielkim urokiem Deana, coraz częściej przyłapuje się na tym, że przebywanie w jego towarzystwie przyprawia ją o szybsze bicie serca. Ale Dean nie pozostaje obojętny też siostrze Ruth, cierpiącej na zaburzenia psychiczne. Owładnięta patologiczną zazdrością o Clodę Ruth przezywa nerwowe załamanie, co prowadzi do tragedii.