Czas nadziei

Noc z 12 na 13 grudnia 1981 roku. Wprowadzenie stanu wojennego. W "Metalpolu" trwa strajk. Na teren zakładu wkracza jednostka MO. Internowany zostaje mecenas Franczuk, doradca zakładowej "Solidarności". Szostak, którego przed kilkoma tygodniami wywieziono na taczkach jako łamistrajka, chce wrócić do pracy. Żołnierz sprawdzający przepustki nie wpuszcza go jednak do fabryki. By nie drażnić załogi, nikt nie chce podjąć decyzji o przyjęciu Szostaka. Nie pomagają interwencje u nowego dyrektora ani naciski czynione przez nowego sekretarza KZ, Boronia. W domu Szostaków panuje rozgoryczenie i rozdrażnienie. Wnuk Szostaka, Marcin, wstępuje do nielegalnej organizacji, lecz wkrótce zostaje aresztowany. Na skutek kolejnych interwencji u komisarza wojskowego fabryki Szostak wreszcie wraca do pracy. Część starych kolegów traktuje go serdecznie, inni co najwyżej chłodno. Udaje się mu uzyskać zwolnienie Marcina z aresztu. Szostak postanawia złożyć prośbę o przejście na emeryturę, lecz po rozmowach z dyrektorem, Boroniem, zięciem i komisarzem wojskowym obiecuje jeszcze raz przemyśleć swoją decyzję. Bierze udział w pochodzie pierwszomajowym, który usiłują zakłócić młodzi manifestanci.