Czas śmierci

W 1979 r. grupa ludzi uczestniczy w satanistycznym obrzędzie w Maroku, który kończy się masakrą niemal wszystkich jego uczestników. Od tamtego czasu mija kilkadziesiąt lat. W Londynie 2001 r. kilkoro zaprzyjaźnionych młodych ludzi mieszka w wynajętych pokojach w starym domu, którego właścicielem jest sprawiający wrażenie nieco szalonego, chudy i wiecznie nieogolony starszy mężczyzna, niejaki Becker. Pewnego wieczoru do stałego zestawu lokatorów dołącza kolejny nastolatek, Joe. Razem ze Stellą, Liamem, Websterem, Lucy, Spencem, Annie i Robem wybiera się na całonocną imprezę. Ale gdy młodzi ludzie są już znudzeni tańcem, piciem piwa i paleniem trawki, postanawiają dla zabawy zorganizować w opuszczonej salce gdzieś na strychu seans spirytystyczny. Lucy, najlepiej zorientowana w takich obrzędach, przypomina im przed rozpoczęciem zabawy, że w żadnym wypadku nie wolno im odrywać palców od specjalnej deseczki ouija używanej do wywoływania duchów, ani tym bardziej odchodzić od stołu przed końcem seansu. Ale kiedy duch, którego wywołali, przekazuje im komunikat: "dżinn", a następnie: "wszyscy umrzecie", Liam, którego od dawna prześladują dziwne majaki, nie wytrzymuje napięcia i wybiega na dach budynku, żeby ochłonąć. Idzie za nim jego dziewczyna, Annie, chcąc mu pomóc dojść do siebie. Młodzi na chwilę tracą się z oczu, w efekcie Annie zostaje na dachu sama. Parę minut później spada na ziemię, ginąc na miejscu. Co dziwniejsze, na ciele ma rozległe ślady po silnym oparzeniu. Jej przyjaciele są zszokowani i przerażeni tą śmiercią. Co gorsza, Lucy ostrzega ich, że wskutek nierozważnego działania Liama uwolnili dżinna - arabskiego demona ognia. Dżinn nie odejdzie, dopóki nie zginą wszyscy, którzy brali udział w seansie. Młodzi postanawiają tę noc spędzić do końca razem, licząc, że tak będą bezpieczniejsi. Nie mogą jednak zasnąć, zwłaszcza Liam rozpacza po stracie ukochanej. Opuszcza grupę, żeby pojeździć trochę po mieście. Tymczasem w całym domu gaśnie światło. Niestety, skrzynka z bezpiecznikami jest w mieszkaniu nieobecnego akurat Beckera.