Czerwone węże

"Czerwone węże" są adaptacją znanej i wielokrotnie wznawianej powieści Heleny Boguszewskiej z 1933 roku. Akcja książki i filmu toczy się dwa lata wcześniej w łódzkim osiedlu włókniarzy. Przybywa tutaj dwunastoletnia Władka - córka jednego z górników, strajkujących właśnie na Śląsku. W ramach porozumienia między związkami zawodowymi dziećmi protestujących mają zaopiekować się robotnicy z Łodzi. Władka trafia do rodziny Stańczaków, gdzie spotyka się z życzliwym przyjęciem, zwłaszcza ze strony młodszej części domowników - Adama i Sabki. Dzieci szybko się zaprzyjaźniają, wspólnie chodzą do szkoły, razem przeżywają właściwe swemu wiekowi radości i dramaty. Władka pomaga nawet Stańczakowej dorabiać handlem na bazarze. Jednak pewnego dnia dochodzi do strajku w fabryce Stańczaka. Konflikt między robotnikami i pracodawcami przybiera groźne rozmiary... Władka dociera do strajkujących z chlebem. Po wygraniu strajku przez hutników Władka wraca do domu. Oryginalność filmu Wojciecha Fiwka polega na tym, że ukazuje dzieci jako ludzi na swój sposób zaangażowanych w życiem społeczne i polityczne. Uczestnictwo to nie zawsze objawia się w działaniu, jak choćby w "Wizji lokalnej" Filipa Bajona czy "Dreszczach" Wojciecha Marczewskiego. Świadczą o nim także rozmowy bohaterów oraz obserwacje życia ich rodzin. U Fiwka młodzi bohaterowie dostrzegają, że polityka i problemy społeczne są nierozerwalnie związane z ich rodzicami, a zatem i z nimi. Boją się o los swoich bliskich, cieszą się z ich sukcesów, w swej rozbudzonej wyobraźni tworzą nawet ducha... złego i bogatego fabrykanta. Owe dziecięce inicjacje w świat polityki wypadły w filmie Fiwka przekonująco i wiarygodnie. Duża w tym zasługa młodocianych aktorów, zwłaszcza Agnieszki Wielgus w roli Władki.