Czerwony Krzyż w Trzeciej Rzeszy. O zaniechaniu pomocy

W Genewie ma siedzibę jedna z największych organizacji pomocy humanitarnej - Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża. W czasie wojny sanitariusze i pielęgniarki pracujący dla organizacji mieli być dla ofiar iskierką nadziei. Ale nadzieja tych, którzy najpilniej potrzebowali tej pomocy okazała się płonna. Film ujawnia fakty dotyczące zaniechania udzielania pomocy więźniom obozów koncentracyjnych i ofiarom holocaustu w czasie II wojny światowej przez Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża. Przewodniczący komitetu Max Huber i wiceprzewodniczący Carl Jakob Burckhardt bagatelizowali problem, nie zabierali głosu w sprawie nazistowskiego terroru, sympatyzowali z nazistami, twierdząc że Konwencja Genewska nie dotyczy jeńców cywilnych. Zależało im na utrzymaniu dobrych stosunków neutralnej Szwajcarii z Trzecią Rzeszą. Relacja wysłannika Czerwonego Krzyża, Maurice'a Rossela, z wizyty w obozie w Terezinie była tak pozytywna, że nazistowska propaganda wykorzystywała ją do swoich celów. Rossel nie zdawał sobie sprawy, że była to ze strony nazistów doskonała inscenizacja, nie mająca nic wspólnego z rzeczywistością obozu. Dopiero przed końcem wojny Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża zaczyna negocjować z SS, by móc udzielać pomocy więźniom obozów koncentracyjnych. Po wojnie alianci powierzyli komitetowi kierowanie Międzynarodowym Biurem Poszukiwań w Bad Arolsen, gdzie gromadzone są dokumenty związane ze zbrodniami nazistów. Dopiero od 2006 roku zaczęto jednak udostępniać dane rodzinom ofiar.