Czyż nie dobija się koni?

Z dziewięciu nominacji do Oscara dzieło Pollacka otrzymało ostatecznie jedną statuetkę - za rolę drugoplanową dla Giga Younga jako Rocky'ego. Rok 1932, lata wielkiego kryzysu. Do maratonu tanecznego na sali balowej w Hollywood, w którym stawką jest 1500 dolarów, staje 100 par wybranych przez mistrza ceremonii, Rocky'ego. Wśród zakwalifikowanych są: marynarz, weteran I wojny światowej, który podaje się za młodszego niż jest w istocie, jego partnerka Shirl, przystojny Joel i piękna, egzaltowana aktoreczka Alice, James i jego ciężarna żona Ruby, oraz Gloria, której partnerem zostaje Robert, który zupełnie przypadkowo trafił do sali balowej zwabiony światłami i dźwiękami muzyki. Powody, dla których inni zgłosili się do udziału w maratonie, są różne: potrzeba pieniędzy, nadzieja na "odkrycie" przez poszukiwaczy filmowych talentów. Rozpoczyna się wyczerpujący, wielotygodniowy taniec, przedzielany tylko krótkimi przerwami na odpoczynek i sen. Współzawodnictwo, nadludzki, wydający się nie mieć końca wysiłek niszczy fizycznie i psychicznie. Robert opada z sił, marynarz traci swoją partnerkę, ktoś kradnie pięknej Alice balową suknię. Aby zabawić publiczność, Rocky organizuje atrakcje specjalne: dodatkowe występy artystyczne oraz wyścigi tancerzy dookoła sali. W czasie jednej z przerw Robert i Alice trafiają do jakiegoś schowka, Alice domaga się pieszczot. Widząc ich później wychodzących z pomieszczenia, Gloria i Joel dochodzą do wniosku, że ich partnerzy przespali się ze sobą. Urażona Gloria zarządza zamianę partnerów. Ale Joel wkrótce opuszcza maraton - dostał niewielką rólkę w filmie. Gloria zostaje sama, musi znaleźć nowego partnera. Zostaje nim marynarz - do czasu, kiedy z gry wyeliminuje go kolejny wyścig wokół sali. Udręczona, skrajnie wyczerpana Alice przypłaca jego śmierć pomieszaniem zmysłów. Chcąc, nie chcąc, Robert i Gloria znów zostają parą. Aż do tragicznego końca.