Daj, proszę

Inteligentne i pełne humoru kino obyczajowe, opowiadające o wyzwaniach, przed jakimi stają współczesne kobiety. Kate (Catherine Keener) i Alex (Oliver Platt) są szczęśliwą parą, prowadzącą dobrze prosperujący sklep meblowy na Manhattanie. W ich życiu wszystko układa się, jak należy. Mają tylko jeden problem. Mieszkanie, które obecnie zajmują, jest za małe dla nich i ich dorastającej córki (Sarah Steele). Aby temu zaradzić, postanawiają kupić sąsiedni apartament. Będą jednak musieli wstrzymać się z remontem i przebijaniem ścian. W ich nowym lokalu mieszka dziewięćdziesięciojednoletnia staruszka (Ann Morgan Guilbert), którą opiekują się dwie wnuczki (Rebecca Hall i Amanda Peet)... Pełen ironii i wnikliwych obserwacji obyczajowych komediodramat niezależnej reżyserki i scenarzystki Nicole Holofcener, autorki Rozmawiając, obmawiając (nominacja do Nagrody Głównej w Sundance), Pięknie i jeszcze piękniej czy Przyjaciół z kasą. Znakomicie przyjęty przez krytyków obraz (cztery gwiazdki u wymagającego Rogera Eberta z Chicago Sun-Times) zdobył nagrodę Roberta Altmana, nominację do prestiżowej Independent Spirit Award oraz dwie do Satelity. Holofcener w inteligentny sposób portretuje współczesne kobiety różnych pokoleń, ukazując je przez pryzmat związków z bliskimi, doświadczenie dojrzewania i starości. Każda z bohaterek jej filmu przedstawia sobą inny typ kobiecości, żadna nie jest wolna od wad i słabostek. Reżyserka opowiada o ich losach z humorem, chwilami gorzkim, i empatią. Mądre, ciepłe i zabawne kino z ciekawymi rolami dwukrotnie nominowanej do Oscara Catherine Keener (Być jak John Malkovich, Capote, Wszystko za życie), która należy do ulubionych aktorek Holofcener, Amandy Peet (Lepiej późno niż później, Zupełnie jak miłość, Syriana), nominowanych do Złotego Globu Rebecki Hall (Prestiż, Frost/Nixon, Vicky Cristina Barcelona) i Olivera Platta (serial Huff, Frost/Nixon, 2012).