Dalekie pawilony

"Ashton Hilary Akbar Pelham Martyn urodził się w obozie w pobliżu himalajskiej przełęczy i natychmiast potem został ochrzczony wodą z płóciennego bukłaka" - tak zaczyna się bestsellerowa powieść "Dalekie pawilony" M. M. Kaye, według której powstał scenariusz filmu. Autorka była żoną angielskiego oficera, przeżyła kilkanaście lat w Indiach podległych Koronie brytyjskiej. Akcja opasłej książki została osadzona w realiach kolonialnych Indii. To opowieść o niezwykłych przygodach młodego brytyjskiego oficera, który spędził tu lata dzieciństwa. Osierocony chłopiec Został wychowywany jako Hindus w pałacu maharadży. Przybrana matka dopiero na łożu śmierci wyjawiła mu prawdę o pochodzeniu. Towarzyszką jego dziecięcych zabaw była Andżuli, którą spotyka po latach i zakochuje się w niej z wzajemnością. Wzruszający i dramatyczny wątek miłosny stanowi oś, wokół której skupia się akcja filmu Petera Duffella. Wielką atrakcją są egzotyczne pejzaże Indii, na tle których rozgrywa się romantyczna historia. Uwagę zwracają przebogate kostiumy i scenografia. Dziewiętnastoletni Anglik Ashton Pelham Martyn wraca do Indii, kraju swego dzieciństwa, jako oficer wojsk kolonialnych. Prowadzi kampanię przeciwko rebeliantom. Gdy pewnego razu otrzymuje zadanie eskorty dwóch hinduskich księżniczek, przeznaczonych na żony maharadży, w jednej z nich rozpoznaje towarzyszkę z dzieciństwa. Andżuli nadal nosi ich talizman - perłową rybkę. Dziecięca przyjaźń przerodzi się w wielkie uczucie, silniejsze od wszystkich zasad i przesądów, choć obydwoje zdają sobie sprawę, że ich miłość jest zakazana.