Dokąd teraz?

Gdzieś w górach leży odcięta od świata niewielka osada, w której żyją obok siebie muzułmanie i chrześcijanie. Wielu mieszkańców wioski zginęło w czasie wojny domowej. Od tego czasu stosunki między mężczyznami ozostają napięte. Religijne waśnie wydają się absurdem dla miejscowych kobiet, których serca w czasie porządkowania grobów bliskich przeszywa ten sam ból. Na wieść o ponownym wybuchu konfliktu, prowadząca miejscową kawiarnię Amale (Nadine Labaki), wdowa Takla (Claude Baz Moussawbaa) i żona mera Yvonne (Yvonne Maalouf) postanawiają za wszelką cenę odciągnąć mężczyzn od polityki. Mimo różnic wiary i obyczajów kobiety z wioski łączą się siły we wspólnym celu. Dbając, by do wsi nie dotarły jakiekolwiek informacje o toczących się w innej części kraju zamieszkach, pozbawiają mężczyzn dostępu do radia i gazet. Niszczą też kable jedynego telewizora w okolicy. Pieką ciastka z haszyszem i sprowadzają do wsi ukraińskie prostytutki. Gdy wszystkie metody okazują się niewystarczające, kobiety decydują się na krok ostateczny - zamieniają się wyznaniami. "Dokąd teraz?" to antywojenna baśń autorki głośnego "Karmelu". Tak, jak w tamtym filmie - portrecie współczesnych mieszkanek Bejrutu, spotykających się w salonie piękności - reżyserka Nadine Labaki przyjmuje kobiece spojrzenie na świat. W "Dokąd teraz?" Libanka podejmuje poważne tematy, choć wyznaniowym waśniom przygląda się z właściwym sobie dystansem. - Ironia - wyjaśnia Nabaki - to najlepszy sposób radzenia sobie z przeciwnościami losu. Dla mnie absolutnie konieczny. Zależało mi na tym, aby film był w takim samym stopniu komedią, co dramatem, by wywoływał zarówno śmiech, jak i głębsze emocje. Bajkowy charakter filmu, będącego nieskrępowaną fantazją reżyserki podkreśla brak osadzenia akcji w konkretnym miejscu i czasie. Lekkości przydają mu z kolei sceny musicalowe, w których bohaterowie tańczą i śpiewają. Obok samej Labaki, która pojawia się w roli chrześcijanki zakochanej w muzułmaninie, w większości ról wystąpili aktorzy niezawodowi. Jedną z najciekawszych kreacji stworzyła Yvonne Maalouf, którą reżyserka spotkała w czasie kręcenia zdjęć w jej rodzinnej miejscowości. - W filmie wystąpiły kobiety w różnym wieku i o różnych sylwetkach. Musieliśmy przeprowadzić wiele prób, ale ostateczny efekt przerósł nasze oczekiwania. To były niezwykłe i niezapomniane chwile" - podsumowuje pracę z naturszczykami reżyserka. Ciepła, pozbawiona moralizatorskiego tonu opowieść Labaki została wyróżniona nagrodą Jury Ekumenicznego w Cannes. Jej film jest wymieniany wśród najciekawszych filmów ukazujących konflikt między światem chrześcijańskim i muzułmańskim, obok "Walca z Baszirem", "Libanu" i "Pogorzeliska". "Kino Nadine Labaki - pisała Barbara Hollender w "Rzeczpospolitej" - krytycy porównują czasem do filmów Pedra Almodovara. Nie bez powodu. Libanka tworzy na ekranie sugestywne postacie kobiet, dając do zrozumienia, że gdyby to od nich zależało, losy świata wyglądałyby inaczej. Jednak rzeczywistość nie pozostawia złudzeń. Tytułowe pytanie filmu pozostaje bez odpowiedzi".