Dom Sary
Polska 1987
Główną bohaterką filmu opartego na motywach opowiadania Stefana Grabińskiego jest piękna kobieta, która w rzeczywistości okazuje się monstrum czyhającym na ciała kochanków.
Reżyseria:Zygmunt Lech
Czas trwania:64 min
Kategoria wiekowa:
Gatunek:Film/Horror
Dom Sary w telewizji
Galeria
Hanna Balińska
jako Sara Braga
Eugeniusz Kujawski
jako doktor Wiktor Stefański
Zdzisław Kuźniar
jako Julian, kamerdyner Sary
Mirosław Krawczyk
jako Kamil
Andrzej Mrozek
jako lekarz
Wiktor Grotowicz
jako szachista w klubie
Barbara Komosińska
Scenografia
Zygmunt Lech
Scenariusz
Jerzy Matula
Muzyka
Zygmunt Olejnik
Montaż
Zygmunt Lech
Reżyseria
Jacek Prosiński
Zdjęcia
Opis programu
"Dom Sary" powstał na motywach opowiadania Stefana Grabińskiego, międzywojennego pisarza uznawanego za pioniera polskiej literatury fantastycznej. Bohaterką utworu Grabińskiego jest piękna i ponętna kobieta, która w rzeczywistości okazuje się groźnym monstrum czyhającym na ciała swych kochanków. Sekunduje jej diaboliczny kamerdyner - łowca dusz uśmierconych przez swą towarzyszkę nieszczęśników. Opowiadanie Grabińskiego nawiązuje do biblijnej historii o Tobiaszu, Sarze i Asmodeuszu. Szczególnie dotyczyto postaci Tobiasza, który, dzięki m. in. wstrzemięźliwości seksualnej zyskał siłę ducha zdolną przeciwstawićsię wszelkim pokusom Złego. Odpowiednikiem Tobiasza w filmie Lecha jest Doktor. To właśnie on staje do walki z Sarą. Bardziej jednak niż ze zmysłową kobietą - demonem musi zmagać się z samym sobą. Sara bowiem przeraża go, ale i fascynuje. Być może warto za chwilę rozkoszy w jej ramionach zapłacić najwyższą cenę?Film Zygmunta Lecha powstał jako część cyklu telewizyjnego pt. "Opowieści niesamowite". Niepisanym prawem produkcji tego rodzaju jest mnogość efektów specjalnych, często szokujących makabrą. "Dom Sary" nie mógł pozostać od nich wolny. Nad rozpadem, a następnie zanikiem ciał ofiar głównej bohaterki pracowano kilkanaście miesięcy. Pożądany efekt osiągnięto dzięki specjalnemu urządzeniu, zbudowanemu m. in. z baniek do mleka i systemu rurek ze sprężonym, gorącym powietrzem. Mechanizm ten powodował, że kukła imitująca ofiarę Sary roztapiała się na galaretowatą substancję, a potem wyparowywała. Równie pieczołowicie pracowano nad maskami, przeobrażającymi urodziwą kobietę w odrażającego potwora. Ale nie makabryczne sceny są tym, co w filmie Lecha najciekawsze. Ważniejsze wydaje się jego przesłanie, pesymistycznie dowodzące, że zło, nawet zwyciężone za cenę cierpień i wyrzeczeń, zawsze powraca. Horror, 64 min, Polska 1985Scenariusz i reżyseria: Zygmunt LechZdjęcia: Jacek ProsińskiMuzyka: Jerzy MatulaWystępują: Hanna Balińska, Eugeniusz Kujawski, Mirosław Krawczyk, Zdzisław Kuźniar i inni