Dom szaleńców

Świeżo upieczony lekarz psychiatra, Clark Stevens, przybywa do zakładu psychiatrycznego Cunningham Hall, gdzie ma odbyć staż. Placówką kieruje doktor Franks, pomagają mu doktorzy: Morton, Douglas i Hendricks, a przełożoną pielęgniarek jest surowa i władcza siostra Annabel Hendricks, uzbrojona w paralizator elektryczny, którym obezwładnia co bardziej nieposłusznych pacjentów. W zakładzie pracuje też od roku młoda, ładna terapeutka Sara, która cierpi na lekką postać schizofrenii i musi przyjmować leki. Sara oprowadza Clarka po całym szpitalu, prowadzi go także na odizolowany od reszty sal oddział dla pacjentów stanowiących szczególne zagrożenie - szaleńców, psychopatów, dewiantów i wielokrotnych morderców, przetrzymywanych w ponurych, ciemnych celach i będących pod ciągłą kontrolą uzbrojonego strażnika. Szczególną uwagę Clarka zwraca tam pacjent z celi 44, Ben London, który siedzi w całkowitych ciemnościach, nie chcąc ujawnić swojej twarzy. Wie on zadziwiająco dużo o tym, co się dzieje w zakładzie, chociaż nie chce ujawnić źródła swojej wiedzy. Clark wielokrotnie wraca pod celę 44, rozmawiając w samotności z tajemniczym Benem. Od pierwszych dni pobytu atmosfera w Cunningham Hall wydaje się Clarkowi bardzo dziwna. Na biurku doktora Franksa zauważa on liczne książki na temat duchów i zjawisk nadprzyrodzonych, a na szkolnych korytarzach i w oknie widzi przemykającą postać chłopca. Poza nim nikt nie widzi zjawy dziecka, ale wielu pacjentów opowiada mu o duchu grasującym po rozległym budynku szpitala. Niebawem ofiarą ducha pada siostra Hendricks porażona przez niego prądem o dużym natężeniu. Wszystkich ogarnia strach. Panika narasta, kiedy wkrótce ginie również doktor Morton, który wcześniej wspominał Clarkowi o pewnym pacjencie sprzed lat. Próbował on uciec z ośrodka, ale ponoć go schwytano. Później mówiło się, że wyskoczył z okna, ale Morton był przekonany, że nadal przebywa w budynku. Usiłując rozwiązać zagadkę ducha, Clark znów udaje się pod celę 44, żeby porozmawiać z Benem.