Drżące ciało

W styczniową noc 1970 r. w pustym autobusie jadącym przez wymarły - z powodu ogłoszenia stanu wyjątkowego - Madryt młoda prostytutka Isabelle Plaza wydaje na świat syna, Victora. Victor wyrasta na przystojnego młodzieńca, ale w wieku 20 lat ciągle jest prawiczkiem, co szalenie go frustruje. Próba inicjacji w madryckiej dyskotece kończy się fiaskiem, ale chłopak nie potrafi zapomnieć nieznajomej dziewczyny, z którą próbował potwierdzić swą męskość. Kiedy udaje mu się ją odnaleźć, okazuje się, że Elena, córka włoskiego dyplomaty i narkomanka, w ogóle nie pamięta ani jego, ani okoliczności ich pierwszego spotkania. Do mieszkania wpuściła go przypadkowo, przekonana, że to dealer narkotyków, na którego czekała. Odrzuca niezdarne zaloty Victora, wykpiwa zgłaszane przez niego erotyczne pretensje do jej osoby. Kiedy to nie pomaga, grozi mu pistoletem. Oboje zaczynają się szamotać, pada strzał. Przestraszeni sąsiedzi wzywają policję. W mieszkaniu Eleny zjawiają się dwaj policjanci: zgorzkniały, znerwicowany i rozpijaczony Sancho, przybity faktem, że żona go zdradza, oraz jego młody, przystojniejszy i opanowany kolega David. Davidowi udaje się namówić Victora do oddania pistoletu, ale wówczas na bezbronnego już chłopaka rzuca się Sancho. W trakcie kolejnej szarpaniny broń Sancha wypala, raniąc Davida w kręgosłup. Policjant już do końca życia jest skazany na wózek inwalidzki. Victor trafia za to na sześć lat do więzienia. Nie marnuje tam czasu. Kończy zaocznie studia pedagogiczne, studiuje teologię i język bułgarski. Nieszczęściu nie poddaje się również David. Zostaje jednym z najlepszych hiszpańskich koszykarzy-inwalidów i członkiem drużyny, która w 1992 r. reprezentuje kraj na paraolimpiadzie w Barcelonie. Elena, którą poznał w czasie niefortunnej dla siebie interwencji, zostaje jego żoną, zrywa z przeszłością narkomanki i poświęca się mężowi oraz prowadzeniu sierocińca. Sancho pije jak pił i nadal bije niewierną żonę, której nie pozwala odejść.