Drzwi w murze

Bohater filmu jest dramaturgiem. Przyjeżdża na Wybrzeże, aby uczestniczyć w próbach swej nowej sztuki. Jest to tekst trudny, metaforyczny, awangardowy. Reżyser nie ma właściwie żadnej artystycznej koncepcji, aktorzy nie bardzo wiedzą, jak mają grać swoje role. Wszystko to przypomina raczej groteskę, mimo że w sztuce tej padają pytania dotyczące sensu ludzkiej egzystencji. Dramaturg z braku wolnych miejsc w hotelu wynajmuje pokój w prywatnej kwaterze. Właścicielkami mieszkania są starsza kobieta i jej córka Krystyna, ładna kasjerka z banku. Starsza kobieta jest schizofreniczką, cierpi na manię prześladowczą, twierdzi, że córka chce ją otruć. Dziewczyna już jest wyczerpana ciągłym napięciem, lękiem i ustawicznym szantażem. Bohater jest więc świadkiem tragedii, jaka rozgrywa się między tymi kobietami. Już drugiej nocy pisarz i Krystyna zostają kochankami. On - z reguły zamknięty w sobie i zajęty własnymi problemami - podejmuje próbę otwarcia się na kłopoty dziewczyny, próbę otwarcia "drzwi w niewidzialnym murze" dzielącym go od drugiego człowieka.