Dzienniki motocyklowe

Argentyna, rok 1952. Ernesto Guevara (Gael Garcia Bernal) ma 23 lata i studiuje medycynę specjalizując się w leczeniu trądu. Razem z przyjacielem Alberto Granadą (Rodrigo De la Serna) planują wyprawę w głąb Ameryki Łacińskiej. 29-letni Alberto jest biochemikiem. Na jego starym motorze - Nortonie 500 z 1939 roku - wyruszają z rodzinnego Buenos Aires w 8-miesięczną podróż, która odmieni ich życie. Rozklekotany pojazd wciąż się psuje, ale przyjaciele nie rezygnują. Zachwycają się przyrodą kontynentu i fascynują jego bogatą historią. Na wyżynach Machu Picchu zwiedzają ruiny pozostałe po cywilizacji Inków. Przejeżdżają przez małe miasteczka i wsie obserwując życie prostych ludzi. To otwiera im oczy na prawdziwe oblicze Ameryki, rodzą się zalążki postawy społecznej Che. W końcu trafiają do kolonii trędowatych położonej w głębi peruwiańskiej dżungli. Pobyt w prowadzonej przez doktora Bresciani (Jorge Chiarella) placówce jest ostatnim wspólnym etapem ich wyprawy. Wkrótce świat usłyszy o Ernesto Guevarze, który przejdzie do legendy jako "Che". Inspiracją dla scenarzysty Jose Rivery były książki "Notas de viaje" Ernesto Che Guevary i "Con el Che por America Latina" Alberto Granado, które opisywały pierwszą podroż Che w głąb Ameryki Łacińskiej. Dwa lata później Guevara poznał Fidela Castro, a za kolejnych parę lat został jednym z przywódców Rewolucji Kubańskiej. Producenci filmu - Michael Nozik i Robert Redford - zaproponowali reżyserię Walterowi Sallesowi, któremu międzynarodową popularność przyniósł nakręcony kilka lat wcześniej "Dworzec nadziei" (m.in. Złoty Niedźwiedź na MFF w Berlinie). Niemal 50-letni dziś Brazylijczyk zrealizował też "W cieniu słońca", "Północ" i "Dark Water - Fatum". Reżyser nie tylko wiele razy przeczytał zapiski Guevary, ale spędził też dwa lata na podróżach tropem autora. Spotkał się również z towarzyszem jego wyprawy Alberto Granado, który gościł potem na planie filmu. W jego rolę wcielił się odkryty na castingu Rodrigo De la Serna, notabene autentyczny kuzyn Guevary.