Ekstaza

Max, Robert i Ona to trójka przyjaciół. Młodzi chcą żyć wedle własnych reguł. Szybko, intensywnie, często na granicy prawa - oto ich dewiza. Nie oglądając się na społeczne reguły i konformistyczne postawy, pragną żyć gwałtownie i bez określonego celu. Okazuje się jednak, że taka postawa wymaga odpowiednich środków finansowych. Młodzi wpadają na przebiegły pomysł. Max jest synem bogatego, znanego aktora teatralnego, lecz nie utrzymuje z nim kontaktów. Ojciec Maksa nigdy nie widział syna, więc Robert postanawia dokonać mistyfikacji. Pewnego dnia zjawia się przed aktorem jako jego syn. Fałszywy syn, który chce się wkraść w łaski ojca, by zgarnąć jego fortunę. Jeden z pierwszych, znanych poza granicami Hiszpanii, filmów Mariano Barroso kojarzonego chociażby z późniejszego Czasu motyli. Reżyser w Ekstazie proponuje wciągającą fabułę, często zaskakujące zwroty akcji i dialogi, które są jej prawdziwym motorem napędowym. Nad całością unosi się fatalizm przypominający schemat greckiej tragedii. Widzimy dojrzewanie trójki przyjaciół, bolesną inicjację i konflikt między tym, co społecznie dopuszczalne i zabronione. Przekraczanie granic wolności będzie miało gorzki smak, a wewnętrzna ewolucja Maksa będzie tego najlepszym przykładem. Poszukiwanie własnego miejsca w świecie, tożsamości i sensu okaże się zadaniem karkołomnie trudnym. Tematyka w kinie nienowa, lecz podana w sposób świeży, pełen realizacyjnej energii. Ciekawa praca kamery, ponure w tonacjach zdjęcia, a także pogłębione psychologicznie kreacje aktorskie są tego najlepszym dowodem. Znakomite role Javiera Bardema (obecnie międzynarodowej gwiazdy), Leire Berrocal i szczególnie Federica Luppiego są prawdziwą ozdobą filmu Barroso. Ekstaza to przykład psychologicznego kina europejskiego, mówiącego w sposób przejmujący o problemach każdego z nas. Film zdobył nagrodę na festiwalu w Nowym Jorku.