Emma

Film zrealizowany z wielką dbałością o odtworzenie realiów epoki. Uwagę zwracają: Oscarowa muzyka oraz nominowane do tej nagrody kostiumy. Za podstawę scenariusza posłużyła najdłuższa i zarazem ostatnia powieść w dorobku Jane Austen, autorki "Dumy i uprzedzenia", "Rozważnej i romantycznej", "Mansfield Park". Po "Emmę" po raz pierwszy sięgnęli angielscy filmowcy, realizując w 1972 r. miniserial dla stacji BBC. Ponad 20 lat później powstała, również w Wielkiej Brytanii, kolejna wersja telewizyjna z Kate Beckinsale. Kinową produkcją zajął się Douglas McGrath, dramaturg i scenarzysta debiutujący w roli reżysera, który już podczas studiów w Princeton, jednym z najbardziej prestiżowych uniwersytetów w Stanach Zjednoczonych, gruntownie zgłębił twórczość Jane Austen. Jego ulubioną powieścią była właśnie opublikowana w 1815 r. "Emma" - znakomita satyra obyczajowo-społeczna, która wytrzymała próbę czasu. Bohaterowie sprzed prawie dwustu lat są i dziś nam bliscy. Nie zmieniły się bowiem ludzkie przywary, zachowania, pozostała niezmienna ich natura. Jane Austen przelewała na papier to, co znała najlepiej: opowieści z własnego otoczenia. Jej świat jest mały i zamknięty, a za opisywanymi przez nią codziennymi sprawami kryją się dramaty, skomplikowane układy osobiste, miłosne gierki, oszustwa i intrygi. Opowieść z życia klasy średniej została osadzona w realiach XIX-wiecznej Anglii. Główną postacią filmu, wokół której koncentruje się akcja, jest tytułowa Emma Woodhouse - urodziwa, elokwentna, mądra i bogata 21-latka. Mieszka ze swoim owdowiałym ojcem w posiadłości Hartfield w małym miasteczku Highbury. Hipochondryczny starszy pan nie tylko przesadnie martwi się o swoje zdrowie, ale także rygorystycznie przestrzega pewnych zasad. Uważa, że w życiu należy unikać związków małżeńskich, podróży i towarzystwa osób spoza wąskiego kręgu bliskich znajomych. Może właśnie pod wpływem ojca Emma wciąż pozostaje panną, choć otacza ją wianuszek kawalerów chętnych do ożenku. Dziewczyna jednak sama nie chce wyjść za mąż, za to z lubością swata innych. To właśnie sobie przypisuje zasługi w doprowadzeniu przed ołtarz ukochanej guwernantki, którą "wydaje" za wdowca, Westona. Postanawia także za wszelką cenę skojarzyć swą podopieczną, 17-letnią sierotę Harriet Smith, z młodym wikarym Eltonem. Nie zważa na to, że dziewczyna już się zdecydowała wyjść za uczciwego farmera, Roberta Martina. Kiedy Robert prosi Harriet o rękę, Emma nakłania ją, by odrzuciła oświadczyny. Tymczasem wikary Elton niespodziewanie wyznaje miłość Emmie. Wkrótce sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej. Do niewielkiego Highbury przyjeżdża przystojny i pełen fantazji awanturnik, syn Westona z pierwszego małżeństwa. Kiedy Emma poznaje Franka Churchilla, ten od razu zaczyna z nią flirtować. Ale młodzieniec interesuje się także Jane Fairfax. Natomiast Emmie bacznie przygląda się jej dawny dobry znajomy, Knightley.