Epidemia miłości

Film dokumentalny, Polska 2008 Realizacja: Maciej Piwowarczuk Scenariusz: Maciej Piwowarczuk, Anna Płażewska Zdjęcia: Piotr Wolski To wojenna opowieść, która nie była przedstawiana nigdy przedtem. Historia "epidemii miłości" w kraju, który jako pierwszy na świecie zmierzył się z potęgą hitlerowskich Niemiec, jako pierwszy doświadczył okrucieństw wojny i jako pierwszy również rozpoczął walkę z najeźdźcą. Podziemna armia działała od samego początku okupacji. Liczyła 500.000 żołnierzy. Zwieńczeniem walki było powstanie warszawskie, które wybuchło 1 sierpnia 1944 roku, dwa miesiące po lądowaniu aliantów w Normandii, w momencie gdy wojska radzieckie były 500 kilometrów od Berlina, tuż pod Warszawą. Samotna armia młodych idealistów bohatersko walczyła przeciwko przeważającym siłom niemieckim. Armia pozostawiona bez pomocy przez Rosjan i zdradzona przez wielką politykę. W ostatecznym rozrachunku dwa miesiące walk pochłonęły 200.000 ofiar wśród żołnierzy i ludności cywilnej Warszawy, a miasto zostało zrównane z ziemią. Nie był to dobry moment na miłość. Podczas najcięższych walk młodzi ludzie wiązali się jednak ze sobą na całe życie. Twórcy filmu pokazują, że nawet w najtrudniejszych momentach nie można pozbawić jednostki człowieczeństwa, a najwyższe uczucia zawsze zwyciężą brutalną siłę. Latem 1944 roku byli piękni, młodzi, pełni nadziei i wiary w przyszłość. Pragnęli kochać i być kochanymi. Bohaterowie tamtych czasów dziś mają głowy przyprószone siwizną, z rozrzewnieniem wspominają swoją młodość i pierwsze miłości. Decydowali się na zawarcie związku małżeńskiego, choć nie byli pewni swego jutra. Uczucie okazło się silniejsze, nie przeszkodził im ani huk bomb, ani niepewność, czy przeżyją. Równie mocno kochali swoich bliskich, jak i ojczyznę, dla której gotowi byli do największych poświęceń. Choć za działalność konspiracyjną była tylko jedna kara - śmierć - nie wahali się, ryzykowali życie w imię wyższych wartości. U boku mężczyzn stawały do walki z wrogiem kobiety, by być bliżej swych ukochanych. Szkoda, że nie wszystkim udało się doczekać wolności i wspólnej szczęśliwej starości. 25 - letni Alek w czasie okupacji współpracował z wywiadem. Przed wybuchem powstania szykował się do ślubu. O jedenastej złożył przysięgę małżeńską, a trzy godziny później otrzymał wiadomość o stawieniu się wraz z innymi na spotkanie. Opuścił świeżo poślubioną żonę dla ojczyzny. Odnalazł ją 31 grudnia 1944r. , została wywieziona na roboty do Niemiec. Wrócili razem do Polski. Ale Hance nie dane było zaznać szczęścia u boku ukochanego. Jej narzeczony, sanitariusz Andrzej, zginął 6 sierpnia. Maciek sprowadził do Warszawy narzeczoną Marię na kilka dni przed wybuchem powstania. 1 sierpnia zostali rozdzieleni. Maciek walczył na Starym Mieście. Przed wykonaniem rozkazu dowódcy napisał pożegnalny list do Marii. Zwątpił, że jeszcze kiedyś się spotkają. A jednak obydwoje przeżyli. Spełniły się ich marzenia o wspólnym życiu i architekturze. Razem zaprojektowali nowe osiedle w Warszawie. Powstańczy ślub Lilly i Billa nakręciła ekipa filmowa, która akurat znajdowała się w pobliżu. Pod koniec lat 40. małżonkowie osiedlili się w Stanach Zjednoczonych. Dopiero w 1990 r. będzie im dane zobaczyć film zrobiony przypadkowo ceremonii zaślubin w 1944 r. Zbyszek trafił po powstaniu do obozu koncentracyjnego, skąd udało mu się zbiec. Odnalazł narzeczoną i wzięli ślub. Autor kilkudziesięciu książek od tamtej pory każdego roku pisze wiersz specjalnie dla ukochanej żony.