Epizod

Etiuda animowana Agaty Gorządek to metaforyczny obraz choroby psychicznej, jednego z wielu jej epizodów. Do samotnego i pogrążonego w smutku bohatera przychodzi czerwony gołąb. Już po chwili stado ptaków zawładnie umysłem bohatera i ekranem. Chory stanie się jednością ze swym urojeniem. Po zabiegu neurochirurgicznym wizje opuszczą bohatera. Ptaki powrócą jednak i znów wypełnią kadr. Tym razem jednak będą szare. Bohater filmu zmuszony jest skrywać swą odmienność, obcość. Po rzekomym wyleczeniu szybko chowa za pazuchę czerwonego gołębia, lecz nigdy do końca nie uwolni się od swych obsesji, czego dowodem jest inwazja szarych ptaków w finale filmu. Jedyne, co zmieni się w jego widzeniu rzeczywistości po zabiegu, to kolor. Szarość ostatecznie zdominuje jego życie, czerwień - symbol miłości i silnych emocji - pozostanie ukryta na zawsze. W tle etiudy Agaty Gorządek zdaje się pobrzmiewać pytanie o granice choroby i normalności, o zaburzenie jako stan szczególnej wrażliwości, która otwiera przed człowiekiem drogę do epifanii. Jednocześnie jest w niej jednak zawarta zapowiedź mrocznego końca, degradacji "ja". (filmpolski)