Falenicka Atlantyda

"Falenicka Atlantyda" to świat, który żyje w pamięci najstarszych mieszkańców, opowieściach tych, którzy już odeszli i pozostawili swoje historie dzieciom. To nieliczne zabytki ukryte teraz pomiędzy nowymi budynkami, oraz stare dokumenty i fotografie czekające jeszcze na odkrycie. "Falenicka Atlantyda" ma pokazać świat, którego już nie ma. Chcemy dać wiedzę i poszerzyć świadomość historyczną mieszkańców Wawra jako małej ojczyzny, której centrum była przed wojną właśnie Falenica. Przed I wojną światową Falenica była osadą drewnianych domów letniskowych, będących głównie własnością Żydów. W czasie I wojny osada została zniszczona, jednak tuż po zakończeniu walk nastąpił szybki jej rozwój. W latach dwudziestych kwitł tu przemysł: huta szkła kolorowego Józefa Nowotnego, cegielnia Sylikat Jana Szałasa oraz Tartak Najwera. Powstawały szkoły, kościoły i liczne sklepy. Zbudowano dwa kina: Wir i Bałtyk. II wojna światowa położyła kres świetności Falenicy. W latach 1939 - 1942 Niemcy utworzyli tu getto, a 6 tysięcy Żydów, dawnych mieszkańców tych okolic, zostało zgładzonych. Większość z nich wywieziono 20 sierpnia 1942 roku do Treblinki i tam zamordowano. Po wschodniej stronie dworca PKP znajduje się pomnik upamiętniający tragedię tamtych dni.