Pani Winterbourne, fałszywa wdowa

Pełna humoru komedia romantyczna, jeszcze jedna wersja bajki o Kopciuszku, który zdobywa miłość księcia. Bohaterka filmu pochodzi z nizin społecznych i spodziewa się nieślubnego dziecka, o którym jego ojciec nie chce nawet słyszeć. Ta dziewczyna to Connie Doyle mieszkająca w małym miasteczku. Życie jej nie oszczędza, matka umarła, kiedy miała zaledwie 12 lat, ojciec nigdy się nią specjalnie nie zajmował. Gdy Connie kończy 16 lat, postanawia wyjechać do Nowego Jorku w nadziei, że tam wszystko się ułoży. Pulchna, trochę nieśmiała i naiwna dziewczyna już pierwszego dnia poznaje niejakiego Steve'a DeCunzo, obiboka i złodzieja, który przyjmuje ją do swego obskurnego mieszkanka. Zakochuje się w swym "dobroczyńcy", sypia z nim, gotuje mu i sprząta. Ale gdy okazuje się, że jest w ciąży, Steve bez skrupułów wyrzuca ją na bruk. Bez dachu nad głową i grosza przy duszy Connie błąka się po mieście, nie może wrócić do mieszkania Steve'a, bo ten już ma inną kochankę. Zdesperowana dziewczyna wsiada do pierwszego lepszego pociągu, nie wiedząc, dokąd zmierza i nie mając biletu. Z kłopotów ratuje ją sympatyczny młody człowiek, Hugh Winterbourne, który zaprasza ją do swojego przedziału. Poznaje jego żonę o imieniu Patricia, córkę amerykańskiego bankiera z Hongkongu, która od lat nie była w ojczyźnie i nie zna jeszcze rodziny męża. Okazuje się, że ona też jest w ciąży i - podobnie jak Connie - oczekuje lada dzień rozwiązania. Panie przypadają sobie do gustu, Patricia pozwala nawet Connie przymierzyć swoją obrączkę ślubną. I właśnie w tej chwili dochodzi do katastrofy kolejowej, w której Hugh i Patricia giną. Connie budzi się po ośmiu dniach śpiączki w szpitalu, gdzie przyszedł na świat jej syn. Ponieważ znaleziono ją w przedziale Winterbourne'ów i z obrączką Patricii na palcu, pomyłkowo biorą ją za wdowę po Hughu. Connie próbuje sprostować nieporozumienie, ale wszyscy uważają, że jej protesty to efekt powypadkowego szoku. Matka Hugha, Grace Winterbourne, przysyła po synową rolls - royce'a z kierowcą, aby przywiózł Connie i dziecko do rezydencji. Winterbourne'owie są bardzo bogaci, należą do miejscowejśmietanki towarzyskiej. Oszołomiona otaczającym ją luksusem Connie zdaje sobie sprawę, że zupełnie nie pasuje do tego świata. Znów próbuje wyjaśnić pomyłkę, ale nie mając dokąd pójść, postanawia milczeć i poddać się biegowi wypadków. Zwłaszcza że Grace przyjmuje ją bardzo serdecznie i zupełnie traci głowę dla wnuka. Jedynie Bill, brat bliźniak Hugha, podobny do niego jak dwie krople wody, zachowuje się nieufnie. Trudno mu uwierzyć, że brat, który gustował w wysokich, wyrafinowanych blondynkach, wybrał sobie za żonę okrąglutką brunetkę, bez obycia i dyplomów. Grace przymyka okona niedoskonałości synowej, wyczuwając, że pod tandetnymi ciuszkami kryje ona dobre serce. Zabiera ją na wyprawę po salonach piękności i eleganckich butikach. Odmieniona Connie okazuje się atrakcyjną dziewczyną, na którą nawet chłodny dotąd Bill zaczyna patrzeć życzliwszym okiem. Nie przestaje jednak dociekać prawdy. Odkrywa, że rzekoma Patricia nazywa się w rzeczywistości Connie Doyle. Chce o tym powiadomić matkę, która postanowiła uwzględnić Connie i małego Hugha w swoim testamencie. Dziewczyna stanowczo się sprzeciwia takiemu zapisowi, lecz pani Winterbourne stawia na swoim. Zaskoczony bezinteresownością Connie, Bill nie wspomina matce o swoim odkryciu. W dodatku zaczyna uświadamiać sobie, że zakochał się w Connie. Wyznaje jej miłość i oświadcza się. Mimo początkowych wahań dziewczyna zgadza się wyjść za niego. Ale na przyjęciu zaręczynowym niespodziewanie zjawia się Steve DeCunzo, który grożąc Connie wyjawieniem prawdy, składa jej "propozycję nie do odrzucenia".