Fanfán Tulipán

Fanfan la tulipe, Francja/Włochy 1952

Krásná Adélka, hádání z ruky a královská budoucnost, které uvěří jeden neodolatelný snílek. Gérard Philipe a Gina Lollobrigida ve francouzské komedii. Kolorovaná verze .

Reżyseria:Christian-Jaque

Czas trwania:96 min

Kategoria wiekowa:

Gatunek:Film/Film przygodowy

Fanfán Tulipán w telewizji

Galeria

Fanfán Tulipán (1952) - Film
Fanfán Tulipán (1952) - Film
Fanfán Tulipán (1952) - Film
  • Fanfán Tulipán (1952) - Film
  • Fanfán Tulipán (1952) - Film
  • Fanfán Tulipán (1952) - Film
  • Gérard Philipe

    jako Fanfan La Tulipe

  • Gina Lollobrigida

    jako Adeline La Franchise

  • Marcel Herrand

    jako Louis XV

  • Olivier Hussenot

    jako Tranche-Montagne

  • Henri Rollan

    jako Marechal d'Estrees

  • Nerio Bernardi

    jako La Franchise

  • Raymond Villette

    Drugi reżyser

  • Jacques Carrère

    Dźwięk

  • Lucien Lacharmoise

    Dźwięk

  • Guy Villette

    Dźwięk

  • Marcel Escoffier

    Kostiumy

  • Carmen Brel

    Charakteryzacja

Opis programu

(FANFAN LA TULIPE) Komedia przygodowa, kostiumowa, 96 min, Francja/Włochy 1951 Fanfan Tulipan to postać stworzona przez ludowych bardów, typ żołnierza - samochwały, ucieleśniającego cechy młodego Francuza, kochającego życie, wolność i niezależność, uwielbiającego wino na równi z kobietami i sławą, gotowego zawsze służyć sprawie, którą uzna za słuszną. Szczególną popularność zyskał on w XIX w. , stając się bohaterem poematów, sztuk teatralnych, a nawet operetki. Fanfan z filmu Christian - Jaque'a nie do końca pasuje do tej definicji. Zdecydowanie woli kobiety niż sławę czy nawet wino. Ale to nie umniejsza sympatii, jaką budził u widzów, zwłaszcza że miał urodę i wdzięk Gerarda Philipe'a. Dla francuskiego kina "Fanfan Tulipan" był filmem przełomowym. Tamtejsza kinematografia przeżywała głęboki kryzys i wreszcie powstał obraz, który nie tylko odniósł ogromny sukces kasowy, ale i artystyczny, potwierdzony w 1952 r. Srebrnym Niedźwiedziem na festiwalu w Berlinie i nagrodą za reżyserię na festiwalu w Cannes. Film skrzył się dowcipem i ciętą satyrą, imponował znacznym - jak na ówczesne czasy - rozmachem inscenizacyjnym, błyskotliwą narracją i zrytmizowanym montażem. Twórcy "Fanfana" zręcznie połączyli w jednym dziele przygodowość Alexandra Dumasa, humor braci Marx i romantyzm poezji rycerskiej. Główną pasją młodzieńca zwanego Fanfan Tulipan jest wtajemniczanie młodych dziewcząt w arkana sztuki miłosnej. W końcu ojcowie okolicznych panien zmawiają się i przyłapawszy Fanfana in flagranti postanawiają zmusić go do ożenku z jego kolejną "ofiarą". Umknąwszy w ostatniej chwili sprzed ołtarza, Fanfan chroni się w szeregi królewskiej armii, chytrze zwabiony przez sierżanta werbunkowego i pozostającą z nim w zmowie młodziutką Cygankę Adelinę, która przepowiada rekrutom przyszłość. Proroctwo dla Fanfana rysuje się wyjątkowo efektownie: ma zdobyć nieśmiertelną sławę i poślubić córkę króla! Los Fanfanowi sprzyja. Najpierw ratuje z rąk bandytów podróżujące dyliżansem piękne damy: okazuje się, że to faworyta Ludwika XV, Madame de Pompadour, i córka króla, Henrietta. Wcielony wkrótce do straży królewskiej, młodzieniec usiłuje dopomóc losowi. Zostaje jednak przyłapany w sypialni królewny i skazany na śmierć przez powieszenie. Ratuje go Adelina, której udaje się skruszyć serce króla. Ale w zamian za okazaną łaskę monarcha domaga się od pięknej Cyganki... dowodu wdzięczności.

Powiązane artykuły