Femina
Polska 1990
Bogna dorastała w latach 50., prześladowana w sennych koszmarach przez Stalina. Wyrosła na znerwicowaną i pozbawioną pewności siebie kobietę. Po powrocie z pogrzebu matki postanawia poznać smak życia.
Reżyseria:Piotr Szulkin
Czas trwania:84 min
Kategoria wiekowa:
Gatunek:Film/Film psychologiczny
Femina w telewizji
Hanna Dunowska
jako Bogna
Marcin Troński
jako Wiktor
Alina Janowska
jako matka Bogny
Krzysztof Bauman
jako Dominik
Hanna Skarżanka
jako Gabriela
Ewa Sałacka
jako Wiśka
Dariusz Kuc
Zdjęcia
Tekla Bondarzewska
Muzyka
Barbara Pec-Ślesicka
Producent
Elżbieta Kurkowska
Montaż
Ewa Skoczkowska
Scenografia
Krystyna Kofta
Scenariusz
Opis programu
Polska przełomu lat 80. i 90. 30-letnia Bogna Wegner (Hanna Dunowska) nie uważa się za szczęśliwą ani spełnioną kobietę. Nie kocha męża, a praca nie przynosi jej satysfakcji. Gdy mąż wyjeżdża na stypedium zagranicę, Bogna dowiaduje się o śmierci matki (Alina Janowska). Tragiczna wiadomość uruchamia lawinę wspomnień z niezbyt udanego dzieciństwa. Jadąc na pogrzeb do rodzinnej miejscowości kobieta analizuje swoje życie. Bogna dorastała w latach 50., na które położył się cieniem stalinizm. Sam Stalizm straszył dziewczynę w sennych koszmarach. W pogmatwanej rzeczywistości tamtych lat nie pomagała jej się odnaleźć matka - zagorzała katoliczka. Bogna wyrosła na znerwicowaną i niepewną siebie kobietę. Po powrocie z pogrzebu matki postanawia poznać różne smaki życia. Korzystając z nieobecności męża Bogna nawiązuje romanse z kolegą z pracy i przyjaciółką (Ewa Sałacka), a nawet próbuje sił jako prostytutka. Te doświadczenia prowadzą jednak w ślepą uliczkę. 54-letni Piotr Szulkin to jeden z najoryginalniejszych polskich filmowców, choć rzadko staje za kamerą. W jego dorobku, często inspirowanym literaturą science-fiction, są tak głośne filmy jak "Golem", "Wojna światów - następne stulecie", "O-bi, O-ba. Koniec cywilizacji", "Ga, Ga. Chwała bohaterom" czy - ostatnio - "Ubu król". "Femina" to dosyć swobodna ekranizacja powieści Krystyny Kofty "Pawilon małych drapieżców", a pośrednią inspiracją dla twórcy była też legendarna "Piękność dnia" Luisa Bunuela. W 1991 roku film Szulkina otrzymał nagrodę za kostiumy na FPFF w Gdyni przy nominacjach jeszcze w pięciu kategoriach (film roku, reżyseria, zdjęcia, scenografia, drugoplanowa rola kobieca).