Figurant

Wczesne lata 50., Nowy Jork. Howard Prince (Woody Allen) jest barmanem, którego gubi skłonność do hazardu. Aby zdobyć dodatkowe źródło utrzymania, przyjmuje propozycję Alfreda Millera (Michael Murphy), telewizyjnego scenarzysty, który trafił na listę osób podejrzanych o wspieranie komunizmu. Howard zgadza się zostać figurantem i podpisywać swoim nazwiskiem scenariusze kolegi. Mężczyzna otrzymuje coraz więcej zleceń i wkrótce ściąga na siebie uwagę komisji, która tropi komunistów w środowisku show-biznesu. Figurant to nie tylko rozliczenie z niechlubną epoką w historii Stanów Zjednoczonych, ale także portret człowieka, który znalazł się w sytuacji wymagającej od niego zmiany postawy życiowej. Krytycy przyjęli obraz z mieszanymi uczuciami jednym wydawał się zbyt mało polityczny (Roger Ebert zgryźliwie charakteryzował film jako "przygody szlemiela w krainie czarów"), inni chwalili go za oryginalność i przenikliwość. W głównej roli wystąpił nietypowo obsadzony Woody Allen czterokrotnie nagrodzony Oscarem wybitny reżyser, scenarzysta i aktor (Annie Hall, Hannah i jej siostry). Wśród twórców filmu byli artyści, którzy sami znaleźli się na liście McCarthy'ego: uznany reżyser Martin Ritt (Długie, gorące lato, Hud, syn farmera), scenarzysta Walter Bernstein (Pół pary, film TV Chłopcy panny Evers) oraz aktorzy Michael Murphy (Manhattan, Niezamężna kobieta), Herschel Bernardi (Romans z nieznajomym, Słodka Irma) i, w swojej ostatniej w życiu roli, Zero Mostel (Panika na ulicach, Producenci). Mimo kontrowersyjnego przyjęcia Figurant otrzymał kilka prestiżowych nominacji do Oscara (najlepszy scenariusz), Nagrody Gildii Amerykańskich Scenarzystów, Złotego Globu (najlepszy aktorski debiut Andrea Marcovicci) i BAFTY (najlepszy aktor drugoplanowy Zero Mostel).