Generał Sierakowski

Cmentarz ewangelicki w Warszawie. To tutaj spoczywa w katakumbach wybitny wojskowy, bohater powstania kościuszkowskiego, generał Karol Józef Sierakowski. Miejsce jego pochówku w przedziwny sposób jest związane również z kluczowymi momentami jego życia: zabudowania cmentarne wchodziły w skład fortyfikacji, które generał wznosił w Warszawie na polecenie naczelnika Kościuszki. Nie bez powodu też generał Sierakowski spoczywa właśnie na ewangelickim cmentarzu. Pochodził bowiem z rodziny kultywującej najbardziej radykalne tradycje ewangelickie, a mianowicie ariańskie. W odróżnieniu jednak od przodków noszących drewniane szable jako symbol pokojowości, generałowi przyszło walczyć przez całe życie o wolność Polski, a w walce tej posługiwał się zarówno bronią, jak i błyskotliwym umysłem. Jako pułkownik Karol Józef Sierakowski stworzył podstawy nowoczesnych polskich wojsk saperskich. Zorganizował i był pierwszym komendantem Korpusu Inżynierów Koronnych w latach 1789 - 1794, z którego udziałem podjął się niezwykle ważnego zadania umacniania twierdz pogranicza. Dokonanie tej ogromnej pracy w krótkim czasie okazało się wielce przydatne już wkrótce, gdy rozpoczęła się wojna polsko - rosyjska w obronie reform Konstytucji 3 Maja, a właściwie już i samego bytu Rzeczypospolitej. Wychowany w ariańskiej tradycji miłości ojczyzny i trudu dla jej dobra Karol Józef Sierakowski nie przerwał pracy nad rozbudową wojsk technicznych i po wybuchu powstania kościuszkowskiego zajął się fortyfikowaniem Warszawy zagrożonej przez wojska rosyjskie. Naczelnik Kościuszko, sam znakomity inżynier wojskowy, niezwykle cenił wybitne kompetencje Sierakowskiego i mianował go generałem - majorem, powierzając mu poważne zadania bojowe. Dowodził dywizją w walkach z przeważającymi siłami Suworowa, mimo poniesionej klęski opóźniając jej pochód w głąb Polski. Weteran trzech wojen Karol Józef Sierakowski zajął się unowocześnianiem wojsk artyleryjskich, które dzięki epoce napoleońskiej burzliwie się rozwijały. Objął stanowisko dowódcy artylerii i inżynierii armii Królestwa Polskiego. Sterany trudami wojennymi zmarł przedwcześnie w 1817 r. w wieku zaledwie 67 lat, zapisując się w historii jako wielki patriota, niezwykle kompetentny teoretyk i praktyk w dziedzinie inżynierii wojskowej, faktyczny twórca polskich wojsk inżynieryjnych.