Geppetto, ojciec Pinokia

Nominowana w 2000 r. do nagród Emmy m.in. za kostiumy i charakteryzację, barwna, dynamiczna, pomysłowa i pełna humoru wariacja na temat słynnej baśni Carla Collodiego "Pinokio", która ukazała się drukiem w 1878 r. jako powieść w odcinkach, a w 1883 r. jako książka. Tym razem obserwujemy jednak wydarzenia z punktu widzenia Geppetta, czyli "ojca" Pinokia - samotnego stolarza i wytwórcy drewnianych zabawek. Geppetto mieszka w niedużym włoskim miasteczku. Struga drewniane zabawki, które są przedmiotem marzeń wszystkich dzieci z okolicy. Poczciwy stolarz kocha swoją pracę, a jeszcze bardziej kocha dzieci, ale - niestety - los poskąpił mu radości ojcostwa. Samotny mężczyzna rzeźbi więc sobie pajacyka z drewna, któremu nadaje imię Pinokio. Głośno skarży się, że wiele by dał, by mieć takiego synka. Jego życzenie słyszy dobra wróżka i ożywia zabawkę. Drewniany pajacyk mówi, chodzi, biega, śmieje się. Gepetto jest zachwycony i chociaż Pinokio niezupełnie wygląda jak inne dzieci, zachwycony "ojciec" z dumą prezentuje go mieszkańcom miasteczka. Szybko jednak przekonuje się, że wychowywanie nawet drewnianych dzieci jest wielce kłopotliwe. Pinokio nie daje mu spać w nocy, zadając tysiące pytań, stale psoci, nie chce kontynuować rodzinnej tradycji i uczyć się wyrobu drewnianych zabawek, popada w konflikt z kolegami w szkole. Zmęczony Geppetto stwierdza, że wolałby, aby pajacyk powrócił do dawnej postaci. Pinokio nie kryje rozżalenia i kiedy właściciel objazdowego teatrzyku marionetek, zachwycony ruchomym drewnianym ludzikiem, proponuje mu występy przed publicznością, nierozważny Pinokio ucieka z domu i przystaje do Strombolego. Gdy okazuje się, że bezduszny, chciwy lalkarz więzi go w klatce i zmusza do pracy, Pinokio postanawia od niego uciec. Tymczasem Geppetto uświadamia sobie swój błąd, zaczyna rozumieć, jak źle potraktował "syna". Rusza na poszukiwania Pinokia. Po drodze przeżyje wiele przygód i pozna wiele niezwykłych postaci, zanim pojmie, na czym naprawdę polega bycie ojcem.