Głęboka czerwień

Profondo Rosso, Włochy 1975

Telepatka Helga Ulmann jedzie do Rzymu na konferencję. Zostaje zamordowana. Przypadkowym świadkiem zbrodni jest pianista Marcus Daly. Mężczyzna postanawia rozwiązać zagadkę śmierci kobiety.

Reżyseria:Dario Argento

Czas trwania:121 min

Kategoria wiekowa:

Gatunek:Film/Horror

Głęboka czerwień w telewizji

Galeria

Głęboka czerwień (1975) - Film
Głęboka czerwień (1975) - Film
Głęboka czerwień (1975) - Film
  • Głęboka czerwień (1975) - Film
  • Głęboka czerwień (1975) - Film
  • Głęboka czerwień (1975) - Film
  • David Hemmings

    jako Marcus Daly

  • Daria Nicolodi

    jako Gianna Brezzi

  • Gabriele Lavia

    jako Carlo

  • Macha Méril

    jako Helga Ulmann

  • Eros Pagni

    jako Calcabrini

  • Giuliana Calandra

    jako Amanda Righetti

  • Dario Argento

    Reżyseria

  • Giorgio Gaslini

    Muzyka

  • Goblin

    Muzyka

  • Walter Martino

    Muzyka

  • Fabio Pignatelli

    Muzyka

  • Claudio Simonetti

    Muzyka

Opis programu

Helga Ulmann (Macha Méril) jest niemiecką telepatką, która udaje się do Rzymu na konferencję poświęconą zjawiskom paranormalnym. Podczas swojego występu kobieta wpada w panikę, ponieważ wyczuwa na sali obecność psychopatycznego mordercy. Pokaz zostaje przerwany, a jeszcze tego samego wieczoru Helga zostaje zamordowana w tajemniczych okolicznościach. Przypadkowym świadkiem zbrodni jest pianista Marcus Daly (David Hemmings). Razem z zaangażowaną w sprawę dziennikarką Gianną Brezzi (Daria Nicolodi) postanawia na własną rękę rozwiązać zagadkę śmierci kobiety. Wkrótce dochodzi do kolejnego zabójstwa… Pasjonujący horror o zagadkowej zbrodni, za którą odpowiedzialny jest seryjny morderca. Trzymająca w napięciu intryga wciąga od pierwszej do ostatniej minuty, nie pozwalając nawet na chwilę oderwać się od ekranu. W tym perfekcyjnie skrojonym, wzbudzającym dreszcze filmie w głównych rolach występują: zdobywca Nagrody Specjalnej na Berlinale David Hemmings (Powiększenie), Daria Nicolodi (Ciemności), Gabriele Lavia (1900: Człowiek legenda), Macha Méril (Kobieta zamężna) oraz Eros Pagni (Miłość i anarchia). Obraz jest wzorcowym przykładem giallo, specyficznego gatunku filmowego, który swój największy rozkwit przeżywał w kinematografii włoskiej w latach siedemdziesiątych. Za reżyserię produkcji, która w warstwie wizualnej jest prawdziwym majstersztykiem, odpowiadał wirtuoz kina grozy Dario Argento (Odgłosy, Inferno). Nastrój filmu podkreśla hipnotyzująca ścieżka dźwiękowa autorstwa słynnej grupy Goblin.