Gołąb przysiadł na gałęzi i rozmyśla o istnieniu

Gołąb siedzi na gałęzi, zastanawiając się nad egzystencją, to ostatni rozdział trylogii o istocie bycia człowiekiem. stworzony przez Roya Anderssona po "Pieśniach z drugiego piętra" i "Dla Ciebie, człowieku". Każdy, kto zna szwedzkiego reżysera, wie, czego można się po nim spodziewać - ruchomych obrazów, statycznej kamery, serii szkiców czy scenek, czasem brutalnych, czasem surrealistycznych, zawsze zabarwionych czarnym humorem. Film rozpoczyna się trzyczęściowym wprowadzeniem, pozornie niezwiązanym z resztą fabuły: scenami trzech absurdalnych śmierci. Reszta historii skupia się głównie na postaciach dwóch sprzedawców: Jonathanie i Samie. Sprzedają (należałoby raczej powiedzieć - próbują sprzedać) torby śmiechu, wampirze kły i plastikowe maski tak zwanego Wujka Jeden Ząb. Twierdzą, że chcą pomóc ludziom dobrze się bawić, ale ich zachowanie i wizerunek pasowałby bardziej parze grabarzy. Oprócz nich w filmie występuje też nauczycielka tańca w średnim wieku, która w dość oczywisty sposób komunikuje swoje zainteresowanie jednym z męskich uczniów a ten, zawstydzony, musi hamować ją podczas ćwiczeń. Jest Karol XII, który planuje najazd na Rosję, ale spędza większość swoich dni, przesiadując w barach, zamawiając wodę i flirtując z młodą barmanką. Jest i Lotta, właścicielka Baru Kulejącej Lotty, która wymienia pocałunki za drinki. Są to bohaterowie, których nie sposób nie kochać. Te postaci, tak wyolbrzymione dla celów czarnej komedii, nie są wcale dalekie od nas: zmierzamy się więc oko w oko z naszym bólem i jedyneco nam pozostaje, to próbować się uśmiechnąć. Nawet jeśli będzie to uśmiech wymuszony. (loopedmag.com)