Gorzka czekolada

Dramat psychologiczny z elementami thrillera w najlepszym hitchcockowskim stylu. Dość zawiłą fabułę 70-letni wówczas reżyser zaczerpnął z powieści Charlotte Armstrong, ale opowiada ją po swojemu: w sposób chłodny, dyskretny, stonowany. Spod eleganckiej i spokojnej powierzchni życia tym razem szwajcarskiej burżuazji wyłania się jednak niebywale powikłany obraz pewnej rodziny, która rodziną jest właściwie tylko z nazwy, a nie "na mocy" więzów krwi. Zdjęcia realizowano w Lozannie, gdzie rozgrywa się akcja filmu, w pięknej rezydencji należącej do Davida Bowie. Marie-Claire Muller, zwana Miką, piękna i wyrafinowana pani prezes fabryki czekolady, poślubia ponownie słynnego pianistę André Polonskiego, z którym była krótko zamężna 18 lat wcześniej. W tym czasie André był ożeniony z Lisbeth, która zginęła w wypadku samochodowym, osierocając ich wspólnego syna, Guillaume'a. Po latach okazuje się jednak, że Guillaume najprawdopodobniej został w szpitalu zamieniony z innym niemowlęciem. Faktycznym dzieckiem André miałaby być Jeanne Pollet, utalentowana studentka pianistyki. Kierowana ciekawością, a przy tym świadoma, że pokrewieństwo ze słynnym artystą mogłoby ułatwić jej karierę, dziewczyna przybywa do domu Polonskich, gdzie zostaje serdecznie przyjęta. Szczęśliwy Andre proponuje jej nawet, by ćwiczyła pod jego okiem. Widząc w Jeanne rywalkę do ojcowskich uczuć, Gauillaume zaczyna być nawet o nią zazdrosny. Natomiast uwagę Jeanne zwraca przede wszystkim dziwne zachowanie Miki. Oddaje do analizy próbkę czekolady, którą Mika co wieczór serwuje Guillaume'owi do picia i dowiaduje się, że napój zawierał środek nasenny. Na wieść o tym chłopak wyjawia jej, że jego matka zginęła zasnąwszy za kierownicą samochodu. W dniu, w którym doszło do tragedii, małżonkowie spotkali się z Miką. Wkrótce po tej rozmowie Jeanne dowiaduje się od matki, że właściwie nie sposób ustalić, kto jest jej biologicznym ojcem, gdyż dziewczyna przyszła na świat w wyniku sztucznego zapłodnienia matki nasieniem anonimowego dawcy.