Gramatyka nieobecności

Czarno - biały dokument o Aleksandrze Rozenfeldzie - prześmiewcy i buntowniku, który ma twarz starotestamentowego proroka. Barwny, nietuzinkowy, kontrowersyjny. Przez całe życie poszukiwał swojego miejsca na ziemi i ciągle zadawał sobie dręczące pytania: kim jestem? Żydem? Polakiem? Człowiekiem? Aleksander Rozenfeld uosabia mit "Żyda - wiecznego tułacza". Dostrzegły to Hanna Krall, poświęcając mu jeden ze swoich esejów, i Anna Jarmusiewicz, przeprowadzając z poetą wywiad rzekę, który ukazał się w formie książki: "Rozenfeld w trybach historii" (wstęp napisał tu prof. Szewach Weiss, nazywając Rozenfelda człowiekiem nadutalentowanym). Aleksander Rozenfeld urodził się 500 kilometrów od Moskwy, dokąd uciekli z bombardowanej Warszawy jego rodzice. To ocaliło im życie; pozostali krewni zostali zamordowani. Po wojnie Rozenfeldowie wrócili z ZSRR do Polski. Zamieszkali we Wrocławiu. Nasz bohater, który zaczął wówczas pisać wiersze, stał się nie tylko świadkiem rodzącego się powojennego życia artystycznego we Wrocławiu, ale sam je współtworzył. Wrocławskie lata to burzliwy okres w życiu Rozenfelda.. On sam zmienia miejsca zamieszkania. Na mapie pojawiają się Kielce, Lublin i Śląsk. Dużo pisze i publikuje. W stanie wojennym Rozenfeld otrzymuje dokument mówiący o tym, że jego posiadacz "nie jest obywatelem polskim". Wyjeżdża do swojej Ziemi Obiecanej. Jest rok 1982. W Izraelu ima się różnych zajęć, ale nigdzie nie czuje się dobrze. Po czterech latach znowu pakuje walizki i wyjeżdża, tym razem do Włoch. Obecnie Rozenfeld mieszka w Katowicach.