Gwiazdy na czapkach

Film należący do trylogii Miklosa Jancso (razem z "Desperatami" i "Ciszą i krzykiem") zdobył nagrody na festiwalach w Budapeszcie i Adelajdzie. Jest kolejną opowieścią o jednostce uwikłanej w tragiczne wydarzenia historyczne. Jest wojna domowa w Rosji. W skład Międzynarodowej Brygady walczącej po stronie bolszewików wchodzą także Węgrzy. Koniec pierwszej wojny światowej zastał ich w rosyjskiej niewoli i z różnych przyczyn, z wiary w nową ideologię lub z nadziei na powrót do ojczyzny, wstąpili do szeregów Armii Czerwonej. Brygada broni się w murach starego klasztoru, jednak pod naporem białogwardzistów zostaje rozbita. Rosjan zwycięzcy rozstrzeliwują od razu, a dla Węgrów przygotowują swoiste polowanie. Pozwalają im uciec, by po kwadransie ruszyć za nimi w pogoń i każdego napotkanego zabijać... Laszlo jest jedynym, któremu udaje się ujść z życiem. Miklos Jancso - jeden z najbardziej oryginalnych twórców filmowych. Jego niepowtarzalny styl, graniczący momentami z manierą, spowodował, że przez jednych bywa nazywany "poetą kina stwarzającym własny świat", przez innych "niewolnikiem rytualnych form". Jego słynne, długie ujęcia, taniec kamery wokół postaci, swoisty balet i recytacje bohaterów przez długie lata były jednym ze znaków firmowych najbardziej ambitnych dokonań węgierskiej kinematografii. Zadebiutował w 1958 roku filmem "Dzwony powędrowały do Rzymu". Jego kolejne filmy to m.in.: "Światło na twarzy", "Wojenna przyjaźń", "Desperaci", "Gwiazdy na czapkach", "Cisza i krzyk", "Ożywcze wiatry", "Sirocco", "Agnus Dei", "Dopóki lud prosi" (nagroda na MFF w Cannes \'72), "Elektra - moja miłość", "Węgierska rapsodia", "Allegro barbaro", Bóg się wycofuje", "Walc nad błękitnym Dunajem", "Pan dał mi w Peszcie latarnię" i nakręcone na Zachodzie: "Pacyfistka", "Młody Attila", "Grzechy prywatne, cnoty publiczne".